Vrijwillig hier?
Door: Cheng
Blijf op de hoogte en volg Cheng
06 April 2019 | Filipijnen, Manilla
Manilla, Precies zoals ik haar herinner maar dan een beetje milder, misschien komt dat omdat de vorige keer ik geen idee had waar ik in terecht zou komen en nu ben ik voorbereid. En, niet onbelangrijk de reden waarom ik hier ben is anders, geen fotografie zoals normaal maar ik ben voor een keertje de wereld van vrijwilligers ingedoken, om wat kleine klusjes te doen wat de kwaliteit van leven voor sommige mensen hier een stukje verbeterd. Klusjes zoals schilderen, gaatjes dichten, voegen kitten, toiletten plaatsen en daken waterdicht maken. Dingen die voor de meeste Europeanen heel normaal zijn, maar hier soms ver te zoeken.
De aankomst hier op het nationale vliegveld is ook anders, de reden daarvan is dat ik nu in een andere terminal arriveer, de laatste keer was een klein oud en gammel gebouwtje, en dit ziet, voelt en ruikt als een echte terminal, mijn chauffeur staat al te wachten en komt zonder vragen op mij af, begroet mij en wil mijn koffers aannemen??? maar dat gaat zomaar niet, ik vertrouw nog steeds niemand zomaar, en hoe weet deze man dat die naam bij hoort? Blijkt dat hij op zoek was naar de langste persoon uit het vliegtuig, en dat was ik, als ik vraag: en ook de knapste? Moet hij hartelijk lachen. En ik heb geen idee waarom? haha
Ik verblijf in de Zen studio 89 residence, ik verwacht een normaal hotel met hele kleine kamers, zoals hier eigenlijk normaal is, maar tot mijn verrassing blijken de kamers enorm ruim, alleen blijkt bij binnenkomst, in mijn ruime kamer, dat ze het bed zijn vergeten mee te vergroten. Dat blijkt groot genoeg voor een tuinkabouter, de behulpzame piccolo ziet dat toch ook in, dus gaan we terug naar de receptie, een andere kamer wordt geregeld, dat blijkt een nog grotere kamer met maar liefst 2 tweepersoonsbedden??? Ik dacht meteen als ze een zo'n bed op die andere kamer zetten is het probleem ook opgelost, maar dat zien onze Filipijnse vrienden niet in.
Deze kamer is voor Filipijnse standaard echt heel groot, het duurt ongeveer 7 minuten voor ik aan de andere kant van de kamer ben!! voorts is mijn etablissement uitgerust met maar liefst 2 toiletten, 2 douchecabines, 2 zogenaamde 'doublebeds' , 1 eettafel, een keuken, een wasmachine en een kleuren tv met een doorsnee van 180 cm, voor de prijs van een eenpersoonskamertje driehoog achter in Nederland. Ik zie direct in dat ik hier mijn doel een beetje voorbij schiet, ik kom hier om mensen te helpen die nooit van je lang zal ze leven, in zo'n kamer kunnen verblijven, ik kom thuis bij personen die nog nooit een warme douche hebben gehad, ik kom thuis bij mensen die nog nooit een toilet hebben zien doorspoelen, maar, zo verzekert de vrijwilligersbaas mij, dit is nodig voor ons om na een dag hard werken weer op te laden want, zo zegt hij, wij gaan een heleboel ellende zien, wij zijn niet gewend aan hoe de locals wonen, en zij wel. Later zou blijken dat hij helemaal gelijk heeft gehad, maar dat wist ik toen nog niet, dus ging ik met gemengde gevoelens 's avonds naar mijn kamer. Morgen begint het echte werk, 45 graden en 78 procent luchtvochtigheid, yes, ik kan niet wachten.
Doe voorzichtig allemaal
Cheng
De aankomst hier op het nationale vliegveld is ook anders, de reden daarvan is dat ik nu in een andere terminal arriveer, de laatste keer was een klein oud en gammel gebouwtje, en dit ziet, voelt en ruikt als een echte terminal, mijn chauffeur staat al te wachten en komt zonder vragen op mij af, begroet mij en wil mijn koffers aannemen??? maar dat gaat zomaar niet, ik vertrouw nog steeds niemand zomaar, en hoe weet deze man dat die naam bij hoort? Blijkt dat hij op zoek was naar de langste persoon uit het vliegtuig, en dat was ik, als ik vraag: en ook de knapste? Moet hij hartelijk lachen. En ik heb geen idee waarom? haha
Ik verblijf in de Zen studio 89 residence, ik verwacht een normaal hotel met hele kleine kamers, zoals hier eigenlijk normaal is, maar tot mijn verrassing blijken de kamers enorm ruim, alleen blijkt bij binnenkomst, in mijn ruime kamer, dat ze het bed zijn vergeten mee te vergroten. Dat blijkt groot genoeg voor een tuinkabouter, de behulpzame piccolo ziet dat toch ook in, dus gaan we terug naar de receptie, een andere kamer wordt geregeld, dat blijkt een nog grotere kamer met maar liefst 2 tweepersoonsbedden??? Ik dacht meteen als ze een zo'n bed op die andere kamer zetten is het probleem ook opgelost, maar dat zien onze Filipijnse vrienden niet in.
Deze kamer is voor Filipijnse standaard echt heel groot, het duurt ongeveer 7 minuten voor ik aan de andere kant van de kamer ben!! voorts is mijn etablissement uitgerust met maar liefst 2 toiletten, 2 douchecabines, 2 zogenaamde 'doublebeds' , 1 eettafel, een keuken, een wasmachine en een kleuren tv met een doorsnee van 180 cm, voor de prijs van een eenpersoonskamertje driehoog achter in Nederland. Ik zie direct in dat ik hier mijn doel een beetje voorbij schiet, ik kom hier om mensen te helpen die nooit van je lang zal ze leven, in zo'n kamer kunnen verblijven, ik kom thuis bij personen die nog nooit een warme douche hebben gehad, ik kom thuis bij mensen die nog nooit een toilet hebben zien doorspoelen, maar, zo verzekert de vrijwilligersbaas mij, dit is nodig voor ons om na een dag hard werken weer op te laden want, zo zegt hij, wij gaan een heleboel ellende zien, wij zijn niet gewend aan hoe de locals wonen, en zij wel. Later zou blijken dat hij helemaal gelijk heeft gehad, maar dat wist ik toen nog niet, dus ging ik met gemengde gevoelens 's avonds naar mijn kamer. Morgen begint het echte werk, 45 graden en 78 procent luchtvochtigheid, yes, ik kan niet wachten.
Doe voorzichtig allemaal
Cheng
