Motorcycle

De lokale werklui komen dagelijks hier compleet ingepakt in kleding, en dan bedoel ik lange broek, handschoenen, sjaal om de nek gezicht bedekt en hoedje op, en het is 40 graden hier, ik krijg het al warm als ik te dicht bij een broodrooster sta. Maar zo leggen zij mij uit dit heeft een reden, Aziatische mensen hebben een bruin kleurtje, het kleurtje wat wij Nederlanders lekker vinden en graag willen hebben, maar de lokale bevolking hier wil graag wit zijn, zo erg zelfs dat in alle winkels huid wit makende creme's te koop zijn, ze zijn dan ook erg jaloers op mijn huid, die ze te pas en te onpas aan willen raken om te kijken of ik niet geverfd ben, sta ik lekker in de rij bij een kassa, wordt ik ineens over mijn arm geaaid en als ik me omdraai staat daar een man met familie vriendelijk te lachen, terwijl hij wijst naar mijn arm en vraagt: echt? Ja dit is mijn echte kleur, vaak doe ik een voorstel tot ruil, ik wil graag hun kleur en dan nemen zij de mijne, maar de techniek hiervoor blijft achter.

Een 2e belangrijke reden is...ze verbranden dan niet, zoals ik altijd verbrand, dus ik besluit tot het dragen van lange mouwen en lange broeken, luchtig sjaaltje om de nek en een petje, en dan vindt u het vreemd dat ik een paar litertjes water verlies?! Maar het hielp wel, want ik ben tijdens het werk niet al te rood geworden, ik zeg express tijdens het werk want op een mooie dag besloot ik dat ik scooter wilde rijden door het verkeer van Manilla, en waar iedereen mij dit afraadde, wil Tito Cheng, zoals ik hier genoemd wordt, zijn zin door drijven, dus regelt men een Motorcycle voor mij, men slaat een kruisje, vertelt mij dat ze in kerk voor mij zullen bidden en....laten me los in het verkeer.

Binnen 1 minuut heb ik al spijt, OMG, het verkeer hier is niet zoals in Europa, iedereen doet hier maar wat, wil je naar links maar sta je 4 rijbanen naar rechts....simpel, gewoon raampje open, hand uitsteken, richting aan, stuur omgooien, vooral heel hard en heel veel toeteren, en...GAAN. En tussen al deze chaos beweeg ik nu een heel klein en fragiel scootertje, links en recht razen auto's met 70, 80 km per uur voorbij, luid toeterend en knipperend met hun lichten.

Maar ik leer snel, ik begrijp dat het niet om mij of mijn scooter gaat, dit gedrag wordt naar iedereen vertoond, sterker nog, het is standaard, dus pas ik me aan en vergeet mijn Europese rijstijl, zet mijn hand op de claxon en zie, het werkt, ik haal nu voertuigen links en rechts in zolang je maar kenbaar maakt dat je er ben, door middel van toeteren en knipperen zodat andere weg gebruikers weten dat je er bent en waar je bent. Dit systeem werkt wel maar is ook erg kwetsbaar, een fout en de gevolgen zijn niet te overzien, gelukkig overleef ik de tocht en de volgende dag zou ik alleen nog spijt krijgen van het feit dat ik geen handschoenen droeg, mijn handen en polsen zijn bijna tot op het bot verbrand, au, au, au en ook het onbedekte stukje nek, kleurt dankbaar rood.

Maar goed het is een van mijn laatste dagen hier, dus veel last hoop ik er niet van te hebben, ik heb het reuze naar mijn zin gehad, ik heb ook gevloekt en was bij tijd en wijle gefrustreerd, maar ik zou het zo weer overdoen, ik heb nu dat kleine beetje kennis meer. En ik heb nu een heleboel vrienden meer, Tito (oom) Cheng zal jullie missen!!


kijk uit in het verkeer en rij voorzichtig
Cheng