38 lange uren
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Cheng
27 Maart 2012 | China, Peking
Xian, de stad waar ik me altijd echt thuis voel. Het leven is zo anders dan in het westen maar misschien zit dat in mijn bloed. Het begint al zodra ik aankom op het station of liever nog ...net daarbuiten, ik zie deze man op zijn fiets rijden en moet denken aan een collega van mij, die spaart , voor een vriend van haar, 1.000.000.000. flessen doppen voor het goede doel...en de man die ik nu zie fietsen kan hierbij helpen....hoe???? kijkt u maar even naar de foto......alleen hoe krijg ik dit mee het vliegtuig in?? en dit is niet eens een uitzondering, zo rijden ze met hokken vol met kippen, dozen vol met airco’s, tassen vol met eten, ja tot wel 4 meter hoog opgestapeld?!?!
Xian een wereld stad, zeker maar dan wel van zijn eigen wereld en, niet geheel onbelangrijk, binnenkort verbonden met Rotterdam via de rails. Diezelfde rails waar ik nu nog even over rij want ik ben met de trein naar deze metropool afgereisd. Een avontuur op zich, zoals u weet, alleen duurt deze reis wat langer dan mijn normale treinreizen hier, meestal ben ik zo’n 12 uur kwijt aan een gemiddelde treinreis....Beijing – Xian, Xian – Shanghai, maar omdat ik nu vanuit Shen Zhen ben vertrokken duurt deze reis maar liefst 38 uur.
Maar wel van alle gemakken voorzien, er is een restauratie wagen er komt elk uur een kleine SRV wagen voorbij waar je van alles kunt kopen, ik heb een heerlijke zo geheette “soft-sleeper, (terwijl er mensen zijn die een “stoel kaartje”hebben gekocht) wat de goedkoopste optie is je hoeft alleen maar 38 uur op je stoel te zitten, nee geef mij maar een bedje. Dan er is zelfs iemand in de coupe die een beetje koeterwaals Engels spreekt dus ik heb het naar mijn zin. aangezien de rest van mijn vrienden in andere coupés verblijft (dat ging helaas niet anders)
Gisteren voor het eerst in de restauratie-wagon gegeten wat mij toch ook weer een beetje doet denken aan “Death on the nile”van Agatha Christie de oude beelden van mensen die vroeger zo reisde, toen dit nog luxe was, schieten aan mij voorbij. Op het station voor ik vertrok kwam er jong iel meisje naar mij toe van amper 20 jaar met de vraag of ze voor omgerekend 0,30 cent mijn koffers naar de trein mocht brengen. Nu nam ik aan dat zij dat, net zoals je ziet in de films dit ging doen als een ware Louis Armstrong in de film “Porter, Porter” met een wagentje die voor jou uit loopt en eenmaal bij de trein aangekomen zetten ze alles voor je in je coupe en je hoeft zelf niets te doen, heerlijk!!! maar niets van dit alles bleek waar, er was geen wagentje waar ze alles op zetten, ze wilde alles zelf tillen, nu ben ik vrij sterk, maar zelfs ik kon mijn eigen koffer met moeite tillen...dit moest ik meemaken...dus ik gaf haar een ok en stoer probeerde ze mijn koffer van de grond te krijgen en na 6 pogingen keek ze mij vertwijfeld aan, zei iets wat ik niet verstond, lachte naar me en ging door met poging 7 en zowaar er zat beweging in mijn koffer, alleen met de snelheid waarmee dit ging had ik niet veel hoop dat ik mijn trein ging halen, dus na dit 10 minuten te hebben aangezien besloot ik haar uit haar lijden te verlossen, ik tikte haar op haar schouder en wees naar mijn koffer om haar duidelijk te maken dat er wieltjes onder zaten :) vanaf dat moment was het ijs gebroken en wilde ze mijn handbagage koffer ook nog dragen, maar dat vond ik niet nodig, niet alleen was het teveel voor haar ...maar mijn apparatuur zat daarin en dat geef ik nooit uit handen.
Eenmaal in de coupe heeft ze alles netjes opgeborgen en ik betaalde de deerne en gaf haar een dikke fooi van EEN hele euro, waar ze maar wat blij mee was ze bedankte mij en rende snel terug naar de stations hal waar nog meer reizigers stonden te wachtten en ik vreesde dat als zij zo zou doorgaan ze over 10 jaar geen rug meer overhad.
En daar zit ik nu, ik heb al 24 uur erop zitten in deze trein nog maar 14 te gaan en elk station waar we stoppen stap ik even uit om de ledematen te strekken en wat simpele oefeningen te doen wat weer de aandacht trekt van de locale reizigers die het erg leuk vinden om een vreemde westerse lange man met paars haar gymnastiek oefeningen te zien doen op een trein station in “the middle of nowere”.
Eten in de restauratie wagen is ook weer een feest, er zijn 10 tafels de meeste leeg want ook dit eten schijnt voor de Chinese bevolking die meereizen te duur te zijn je loopt naar de voorste tafel waar de juffrouw zit jouw bestelling opneemt, veel keus heb je overigens niet, je kunt elke keer uit 4 dingen kiezen, die als je eenmaal je keuze hebt gemaakt ook binnen 2 minuten voor je neus staan.
Als ik dan ga eten heb ik altijd een man of 10 die meekijkt hoe ik alles verorber en die graag een kletspraatje willen maken, onder hen ook 2 “politie-agenten” wiens taak het is om iedere Chinese reiziger die binnen komt bij elke willekeurige stop te controleren, daar tussen zitten ze gewoon te wachten, te roken en te drinken.
Maar goed na 37,45 lange uren zijn we nu dan toch in mijn hometown aangekomen Xián, de parel van China, waar je bijna nooit de zon ziet omdat de stad aan 4 kanten is omsingeld door kolen centrales die zoveel rook produceren dat er altijd wel wat smog hangt in de stad, maar er zijn wel 2 Starbucks op loop afstand mijn wederom 4 sterren hotel waar ik naast een ruim bed op mijn kamer ook beschik over een bankstel en een bureau en een heerlijk grote badkamer.
Morgen is het tijd voor afscheid van mijn vrienden en komt Nederland weer in zicht maar daar wil ik nu even niet aan denken, ik duik in bad, voor het eerst in 2 dagen en ga daarna heerlijk in mijn bed liggen zappen op zoek naar een leuke Chinese soap die ik op kanaal 345 vindt mijn all time favorite: “Liang Shang Po” Geheel Chinees gesproken maar ozo leuk.
Helaas heb ik gisteren het einde van de film niet gehaald aangezien ik nu wakker wordt met de tv nog steeds aan het blijkt ondertussen 10 uur in de ochtend, ik had schijnbaar wat in te halen, neem weer een duik in de badkuip en we gaan vandaag nog een keer de stad in en lol maken voor het afscheid daar is.....wat mij nu al droevig stemt maar daar is nu echt geen tijd voor....Xián wacht op mij en ze krijgt mij ook. Mijn vrienden wachten reeds in de hotel lobby, mijn geest is goed gemutst,
en mijn spirit gaat ervoor....Xián je hebt lang moeten wachten maar hier ben ik !!!
Zai Jian
Cheng
Xian een wereld stad, zeker maar dan wel van zijn eigen wereld en, niet geheel onbelangrijk, binnenkort verbonden met Rotterdam via de rails. Diezelfde rails waar ik nu nog even over rij want ik ben met de trein naar deze metropool afgereisd. Een avontuur op zich, zoals u weet, alleen duurt deze reis wat langer dan mijn normale treinreizen hier, meestal ben ik zo’n 12 uur kwijt aan een gemiddelde treinreis....Beijing – Xian, Xian – Shanghai, maar omdat ik nu vanuit Shen Zhen ben vertrokken duurt deze reis maar liefst 38 uur.
Maar wel van alle gemakken voorzien, er is een restauratie wagen er komt elk uur een kleine SRV wagen voorbij waar je van alles kunt kopen, ik heb een heerlijke zo geheette “soft-sleeper, (terwijl er mensen zijn die een “stoel kaartje”hebben gekocht) wat de goedkoopste optie is je hoeft alleen maar 38 uur op je stoel te zitten, nee geef mij maar een bedje. Dan er is zelfs iemand in de coupe die een beetje koeterwaals Engels spreekt dus ik heb het naar mijn zin. aangezien de rest van mijn vrienden in andere coupés verblijft (dat ging helaas niet anders)
Gisteren voor het eerst in de restauratie-wagon gegeten wat mij toch ook weer een beetje doet denken aan “Death on the nile”van Agatha Christie de oude beelden van mensen die vroeger zo reisde, toen dit nog luxe was, schieten aan mij voorbij. Op het station voor ik vertrok kwam er jong iel meisje naar mij toe van amper 20 jaar met de vraag of ze voor omgerekend 0,30 cent mijn koffers naar de trein mocht brengen. Nu nam ik aan dat zij dat, net zoals je ziet in de films dit ging doen als een ware Louis Armstrong in de film “Porter, Porter” met een wagentje die voor jou uit loopt en eenmaal bij de trein aangekomen zetten ze alles voor je in je coupe en je hoeft zelf niets te doen, heerlijk!!! maar niets van dit alles bleek waar, er was geen wagentje waar ze alles op zetten, ze wilde alles zelf tillen, nu ben ik vrij sterk, maar zelfs ik kon mijn eigen koffer met moeite tillen...dit moest ik meemaken...dus ik gaf haar een ok en stoer probeerde ze mijn koffer van de grond te krijgen en na 6 pogingen keek ze mij vertwijfeld aan, zei iets wat ik niet verstond, lachte naar me en ging door met poging 7 en zowaar er zat beweging in mijn koffer, alleen met de snelheid waarmee dit ging had ik niet veel hoop dat ik mijn trein ging halen, dus na dit 10 minuten te hebben aangezien besloot ik haar uit haar lijden te verlossen, ik tikte haar op haar schouder en wees naar mijn koffer om haar duidelijk te maken dat er wieltjes onder zaten :) vanaf dat moment was het ijs gebroken en wilde ze mijn handbagage koffer ook nog dragen, maar dat vond ik niet nodig, niet alleen was het teveel voor haar ...maar mijn apparatuur zat daarin en dat geef ik nooit uit handen.
Eenmaal in de coupe heeft ze alles netjes opgeborgen en ik betaalde de deerne en gaf haar een dikke fooi van EEN hele euro, waar ze maar wat blij mee was ze bedankte mij en rende snel terug naar de stations hal waar nog meer reizigers stonden te wachtten en ik vreesde dat als zij zo zou doorgaan ze over 10 jaar geen rug meer overhad.
En daar zit ik nu, ik heb al 24 uur erop zitten in deze trein nog maar 14 te gaan en elk station waar we stoppen stap ik even uit om de ledematen te strekken en wat simpele oefeningen te doen wat weer de aandacht trekt van de locale reizigers die het erg leuk vinden om een vreemde westerse lange man met paars haar gymnastiek oefeningen te zien doen op een trein station in “the middle of nowere”.
Eten in de restauratie wagen is ook weer een feest, er zijn 10 tafels de meeste leeg want ook dit eten schijnt voor de Chinese bevolking die meereizen te duur te zijn je loopt naar de voorste tafel waar de juffrouw zit jouw bestelling opneemt, veel keus heb je overigens niet, je kunt elke keer uit 4 dingen kiezen, die als je eenmaal je keuze hebt gemaakt ook binnen 2 minuten voor je neus staan.
Als ik dan ga eten heb ik altijd een man of 10 die meekijkt hoe ik alles verorber en die graag een kletspraatje willen maken, onder hen ook 2 “politie-agenten” wiens taak het is om iedere Chinese reiziger die binnen komt bij elke willekeurige stop te controleren, daar tussen zitten ze gewoon te wachten, te roken en te drinken.
Maar goed na 37,45 lange uren zijn we nu dan toch in mijn hometown aangekomen Xián, de parel van China, waar je bijna nooit de zon ziet omdat de stad aan 4 kanten is omsingeld door kolen centrales die zoveel rook produceren dat er altijd wel wat smog hangt in de stad, maar er zijn wel 2 Starbucks op loop afstand mijn wederom 4 sterren hotel waar ik naast een ruim bed op mijn kamer ook beschik over een bankstel en een bureau en een heerlijk grote badkamer.
Morgen is het tijd voor afscheid van mijn vrienden en komt Nederland weer in zicht maar daar wil ik nu even niet aan denken, ik duik in bad, voor het eerst in 2 dagen en ga daarna heerlijk in mijn bed liggen zappen op zoek naar een leuke Chinese soap die ik op kanaal 345 vindt mijn all time favorite: “Liang Shang Po” Geheel Chinees gesproken maar ozo leuk.
Helaas heb ik gisteren het einde van de film niet gehaald aangezien ik nu wakker wordt met de tv nog steeds aan het blijkt ondertussen 10 uur in de ochtend, ik had schijnbaar wat in te halen, neem weer een duik in de badkuip en we gaan vandaag nog een keer de stad in en lol maken voor het afscheid daar is.....wat mij nu al droevig stemt maar daar is nu echt geen tijd voor....Xián wacht op mij en ze krijgt mij ook. Mijn vrienden wachten reeds in de hotel lobby, mijn geest is goed gemutst,
en mijn spirit gaat ervoor....Xián je hebt lang moeten wachten maar hier ben ik !!!
Zai Jian
Cheng
