En het avontuur gaat verder...
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Cheng
07 Maart 2012 | China, Beijing
....Ik zit nu lekker achter een
overheerlijke Latte Machiatto in de plaatselijke Starbucks (waar zou het heen gaan met de wereld als dit bedrijf toch eens niet bestond) deze morgen vroeg opgestaan rond 05:00 uur om op zoek te gaan naar Beihaipark.
Dat is een, zoals zoveel parken hier, aangelegd, schoon, netjes, niets op aan te merken parkje maar daar ga ik niet voor het is hier 5 graden onder nul dus er bloeit niet zoveel en ik ga ook niet voor mijn lol naar buiten....of eh....eigenlijk wel dus :) maar ‘s ochtend vroeg vindt je hier bijna geen chinees op straat ….iedereen begint zijn of haar dag in het park met......jawel ochtendgymnastiek!!
Fantastisch om mee te doen, maar nog veeeeeel leuker om, net als ik, gewoon naar te kijken...hele volksstammen staan te springen, stampen, dansen, gillen,......gillen? ...ja Gillen hihi gek genoeg, tot ik aan van die gillers vraag waar dat goed voor is....het schijnt dus alle lucht uit je longen te laten waardoor er meer ruimte is voor nieuwe lucht?? en het werkt ook therapeutisch mocht je al last hebben van frustratie ben je het na 3 of 4 voluit gillen helemaal kwijt...zo hebben u en ik weer wat geleerd.
En terwijl ik dit alles uitgelegd krijg zie ik uit mijn ooghoeken iemand voorbij komen...niets bijzonders zou u zeggen maar aan deze voorbijganger is iets vreemd....en nu ik het erover heb zie ik ineens nog 2 mensen voorbijkomen met de zelfde vreemde trek hmmm wat is het toch ??? oh ja ik zie het al... ze lopen.....ACHTERUIT !!! en niet zoals u en ik voortdurend te kijken waar ze heen gaan nee ze lopen achteruit zoals u en ik vooruit lopen, een beetje te keuvelen.... ik heb het maar op video opgenomen,(zie video) zoals ik alles hier opneem of fotografeer want enkele verhalen zijn zoooo wonderlijk dat niemand ze geloofd als ik het alleen maar zou vertellen.
Onderweg terug naar mijn hotel tracht ik hetzelfde te doen maar na 5 stappen struikel ik al over mijn eigen voeten en besluit het maar weer op te geven voor vandaag.
Ik ga maar eens ontbijten en dan op naar tian’amman plein om mij te laten vereeuwigen met de “Thor” sjaal die ik speciaal hiervoor heb meegenomen nu ben ik wel wat angstig want het is op diezelfde plek als waar ik gister staande ben gehouden en nu heb ik een lap stof bij me met tekst die ik ook nog eens op een Chinese publieke plek omhoog moet houden!!....snapt u het probleem?....nee nou dat zou in Chinese ogen nogal veel op demonstreren kunnen lijken aangezien zij geen Nederlands kunnen lezen en dan ook nog eens geeeeen idee hebben wie of wat Thor Rotterdam is!! ( en voor de leken onder u, Thor is een korfbalclub waar ik nogal veel te vinden ben, en die hebben een eigen site met daarop hun “Thor-sjaal op reis”column...en nu is ie dus in China) maar het gaat wonderwel goed en binnen enkele secondes en met hulp van een stel uit Glasgow is de foto snel gemaakt.
En dan begint ineens dat andere rare trekje van de gemiddelde Chinees, op de foto met een zo’n lang mogelijke buitenlander liefst een met paars haar..en al om mij heen kijkend zie ik niemand anders dus ze zullen mij wel bedoelen en als je het bij een persoon doet...dan gaan ze ineens allemaal los, vanuit alle kanten krijg ik aanvragen “please take picture with you?” en ach eerlijk gezegd is dat de 2e reden dat ik hier loop.... het is wel ego-strelend, al die mensen die met jou op de foto willen en geef toe in Nederland gebeurt dat niet zoveel hihi dus ik laat mij gewillig baby’s in de armen drukken en terwijl ik het V-teken maak (Chinezen zijn daar dol op) worden er weer 6 foto’s gekiekt...next,...zo kan ik wel een middagje doorgaan maar ik begin trek te krijgen in koffie dus ik probeer de juiste baby bij de juiste moeder weer terug te vinden en ik ga op zoek naar mijn Starbucks waar ik nu dus ben nedergevleid om dit verslag te typen.
We zijn nu alweer een dag verder jaja het gaat snel....veeel te snel naar mijn zin en vandaag is mijn laatste dag in Beijing, dalijk vertrek ik met de trein naar Shanghai waar ik een dag later hoop aan te komen maar voor het zover is neem ik eerst maar een stevig ontbijt want ik zal de komende 24 uur niet zoveel meer eten aangezien er in de gemiddelde Chinese trein niet zoveel te krijgen is en ach een dagje vrijwillig vasten kan ook geen kwaad en trouwens vasten?? ik heb bij mijn ontbijt deze morgen maar eens “ porridge ” met banaan genomen een soort dikke pap met daarop 4 plakjes banaan en na de 1e hap gaan mijn gedachte terug naar mijn jeugd in het kindertehuis, gerund door de strengste nonnen die je ooit hebt gezien,,,en vieze smaak vult mijn mond en mijn kiezen protesteren uit alle macht...vroeger op zee kregen zeelui iets te eten dat heette “meelklootjes” precies zoals het woord al zegt balletjes meel vermengd met water en gerold tot kloten van om het eender welk dier.
Na een hap van die dingen zit je geheid vol en het ligt ontzettend zwaar op de maag maar je kon er de rest van de dag op door , zei het met het gevoel dat er 20 ton steen in je maag zit...welnu dat gevoel heb ik nu weer. De “pap” zit vol met klonten en de 4 stukjes banaan maken het er ook niet smakelijker op...nu werd er in het kindertehuis altijd op gehamerd dat jeje bordje moest leeg eten en deed je dat niet stond hetzelfde bord er ‘s middags weer en anders met het diner en zelfs de volgende morgen :) dus ik eet stevig door en bedenk me opeens dat ik niet meer in dat tehuis zit maar in China en hier gelden andere gewoontes hier moet je zelfs iets laten staan want eet je alles op denken ze dat je niet genoeg hebt gehad en krijg je nog meer pfff.....maar als er nog wat op je bord ligt betekent dat, dat je vol zit en heerlijk hebt gegeten, en ja hoor mijn “fujar” haalt het bord op en kijkt met een grote glimlach naar mij “was ok? Vraagt hij en ik antwoordt bevestigend.
Ik hobbel terug naar mijn kamer, die gelukkig op de begane grond is want ik voel mij momenteel zo zwaar dat ik geen trap meer op kom, nee de komende 24 uur zal ik geen honger lijden ondanks dat ik niets zal eten.
Ik ga mijn koffer pakken stop mijn laptop in het daarvoor bestemde vakje van mijn handbagage en ga richting het station.....tot zover lieve mensen ik zie jullie bij mijn aankomst in Shanghai.
En tot die tijd... Zai jian
Cheng.
overheerlijke Latte Machiatto in de plaatselijke Starbucks (waar zou het heen gaan met de wereld als dit bedrijf toch eens niet bestond) deze morgen vroeg opgestaan rond 05:00 uur om op zoek te gaan naar Beihaipark.
Dat is een, zoals zoveel parken hier, aangelegd, schoon, netjes, niets op aan te merken parkje maar daar ga ik niet voor het is hier 5 graden onder nul dus er bloeit niet zoveel en ik ga ook niet voor mijn lol naar buiten....of eh....eigenlijk wel dus :) maar ‘s ochtend vroeg vindt je hier bijna geen chinees op straat ….iedereen begint zijn of haar dag in het park met......jawel ochtendgymnastiek!!
Fantastisch om mee te doen, maar nog veeeeeel leuker om, net als ik, gewoon naar te kijken...hele volksstammen staan te springen, stampen, dansen, gillen,......gillen? ...ja Gillen hihi gek genoeg, tot ik aan van die gillers vraag waar dat goed voor is....het schijnt dus alle lucht uit je longen te laten waardoor er meer ruimte is voor nieuwe lucht?? en het werkt ook therapeutisch mocht je al last hebben van frustratie ben je het na 3 of 4 voluit gillen helemaal kwijt...zo hebben u en ik weer wat geleerd.
En terwijl ik dit alles uitgelegd krijg zie ik uit mijn ooghoeken iemand voorbij komen...niets bijzonders zou u zeggen maar aan deze voorbijganger is iets vreemd....en nu ik het erover heb zie ik ineens nog 2 mensen voorbijkomen met de zelfde vreemde trek hmmm wat is het toch ??? oh ja ik zie het al... ze lopen.....ACHTERUIT !!! en niet zoals u en ik voortdurend te kijken waar ze heen gaan nee ze lopen achteruit zoals u en ik vooruit lopen, een beetje te keuvelen.... ik heb het maar op video opgenomen,(zie video) zoals ik alles hier opneem of fotografeer want enkele verhalen zijn zoooo wonderlijk dat niemand ze geloofd als ik het alleen maar zou vertellen.
Onderweg terug naar mijn hotel tracht ik hetzelfde te doen maar na 5 stappen struikel ik al over mijn eigen voeten en besluit het maar weer op te geven voor vandaag.
Ik ga maar eens ontbijten en dan op naar tian’amman plein om mij te laten vereeuwigen met de “Thor” sjaal die ik speciaal hiervoor heb meegenomen nu ben ik wel wat angstig want het is op diezelfde plek als waar ik gister staande ben gehouden en nu heb ik een lap stof bij me met tekst die ik ook nog eens op een Chinese publieke plek omhoog moet houden!!....snapt u het probleem?....nee nou dat zou in Chinese ogen nogal veel op demonstreren kunnen lijken aangezien zij geen Nederlands kunnen lezen en dan ook nog eens geeeeen idee hebben wie of wat Thor Rotterdam is!! ( en voor de leken onder u, Thor is een korfbalclub waar ik nogal veel te vinden ben, en die hebben een eigen site met daarop hun “Thor-sjaal op reis”column...en nu is ie dus in China) maar het gaat wonderwel goed en binnen enkele secondes en met hulp van een stel uit Glasgow is de foto snel gemaakt.
En dan begint ineens dat andere rare trekje van de gemiddelde Chinees, op de foto met een zo’n lang mogelijke buitenlander liefst een met paars haar..en al om mij heen kijkend zie ik niemand anders dus ze zullen mij wel bedoelen en als je het bij een persoon doet...dan gaan ze ineens allemaal los, vanuit alle kanten krijg ik aanvragen “please take picture with you?” en ach eerlijk gezegd is dat de 2e reden dat ik hier loop.... het is wel ego-strelend, al die mensen die met jou op de foto willen en geef toe in Nederland gebeurt dat niet zoveel hihi dus ik laat mij gewillig baby’s in de armen drukken en terwijl ik het V-teken maak (Chinezen zijn daar dol op) worden er weer 6 foto’s gekiekt...next,...zo kan ik wel een middagje doorgaan maar ik begin trek te krijgen in koffie dus ik probeer de juiste baby bij de juiste moeder weer terug te vinden en ik ga op zoek naar mijn Starbucks waar ik nu dus ben nedergevleid om dit verslag te typen.
We zijn nu alweer een dag verder jaja het gaat snel....veeel te snel naar mijn zin en vandaag is mijn laatste dag in Beijing, dalijk vertrek ik met de trein naar Shanghai waar ik een dag later hoop aan te komen maar voor het zover is neem ik eerst maar een stevig ontbijt want ik zal de komende 24 uur niet zoveel meer eten aangezien er in de gemiddelde Chinese trein niet zoveel te krijgen is en ach een dagje vrijwillig vasten kan ook geen kwaad en trouwens vasten?? ik heb bij mijn ontbijt deze morgen maar eens “ porridge ” met banaan genomen een soort dikke pap met daarop 4 plakjes banaan en na de 1e hap gaan mijn gedachte terug naar mijn jeugd in het kindertehuis, gerund door de strengste nonnen die je ooit hebt gezien,,,en vieze smaak vult mijn mond en mijn kiezen protesteren uit alle macht...vroeger op zee kregen zeelui iets te eten dat heette “meelklootjes” precies zoals het woord al zegt balletjes meel vermengd met water en gerold tot kloten van om het eender welk dier.
Na een hap van die dingen zit je geheid vol en het ligt ontzettend zwaar op de maag maar je kon er de rest van de dag op door , zei het met het gevoel dat er 20 ton steen in je maag zit...welnu dat gevoel heb ik nu weer. De “pap” zit vol met klonten en de 4 stukjes banaan maken het er ook niet smakelijker op...nu werd er in het kindertehuis altijd op gehamerd dat jeje bordje moest leeg eten en deed je dat niet stond hetzelfde bord er ‘s middags weer en anders met het diner en zelfs de volgende morgen :) dus ik eet stevig door en bedenk me opeens dat ik niet meer in dat tehuis zit maar in China en hier gelden andere gewoontes hier moet je zelfs iets laten staan want eet je alles op denken ze dat je niet genoeg hebt gehad en krijg je nog meer pfff.....maar als er nog wat op je bord ligt betekent dat, dat je vol zit en heerlijk hebt gegeten, en ja hoor mijn “fujar” haalt het bord op en kijkt met een grote glimlach naar mij “was ok? Vraagt hij en ik antwoordt bevestigend.
Ik hobbel terug naar mijn kamer, die gelukkig op de begane grond is want ik voel mij momenteel zo zwaar dat ik geen trap meer op kom, nee de komende 24 uur zal ik geen honger lijden ondanks dat ik niets zal eten.
Ik ga mijn koffer pakken stop mijn laptop in het daarvoor bestemde vakje van mijn handbagage en ga richting het station.....tot zover lieve mensen ik zie jullie bij mijn aankomst in Shanghai.
En tot die tijd... Zai jian
Cheng.
