Food, food, food
Blijf op de hoogte en volg Cheng
14 September 2015 | China, Nanchang
Echt waar hoor, ik hou van reizen, ik vindt het fantastisch om zo veel mogelijk landen te bezoeken en allerlei nieuwe mensen te ontmoeten, en zal elke kans aangrijpen om mijn koffer te pakken en te gaan maar om nou zoals deze donderdag te ontbijten in Beijing, Lunchen in Hong Kong en te dineren in Bangkok, is misschien iets teveel van het goede haha, ik ben kapot, ik val zowat in slaap over mijn eten, ik zit te eten met mijn gastdames, de 3 gezusters.... en dan een hele moeilijke Thaise naam,..... de een woont hier, de ander in Pattaya, en de derde verassend genoeg in Zweden, we zitten echt Thais te eten, althans dat had ik gevraagd en dus brengen ze mij naar een.............Steakhouse?!?
Het is zo’n klein hutje wat langs de weg staat en waar er honderden van te vinden zijn. De schijnt volgens de dames de beste te zijn en idd als het voedsel op tafel komt ziet het er, en zo smaakt het ook, heerlijk uit. Ik heb de Chickengrill, en mijn begeleiding hebben allemaal de T-bone steak en....geen kleintje ook, dat ding is ongeveer 30 cm in doorsnee, nou moet u weten dat de dames zelf even dik zijn als mijn pink en bijna net zo groot dus, vraag ik me bij mezelf af: waar gaan jullie dat laten?? Als ik een half bord op heb voel ik dat ik rustig aan moet doen om dit gigantische stukje vlees, kip, het meest veelzijdige...., weg te werken. En normaal als je in dit land wat besteld komt alles in een keer naar de tafel, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, hup in een keer op de tafel, je kan maar klaar zijn, moet de kok gedacht hebben, alleen hier zit er een soort vertraging op, dus terwijl ik al tegen mijn bord (je) zit op te hikken komt er ineens nog meer op tafel te staan, wat bijgerechten en zoals altijd wat flinke bakken rijst, en de dames sporen mij aan om vooral als eerste te pakken en door te eten, pff ik klap nu al, en als ik opzij kijk zie ik mijn gevolg er lustig op los eten, en hup ze duwt weer een kilo vlees in haar niet al te grote giechel en ik ben in mijn hoofd bezig om dit natuurkundig verschijnsel op te lossen. Ik faal!!
Op weg naar huis (ik zweer je dat de auto enkele centimeters dieper lag dan op de heenweg hihi) wordt er nog even gestopt voor wat fruit, want stel je voor misschien heeft de Farang niet genoeg gegeten, ik pas beleefd en krijg een kilootje of 2 mee naar mijn hotelkamer. Het is 06:00 uur ik wordt wakker want de telefoon gaat,of ik mee ga ontbijten?? pff, mijn maag is nog bezig met het eten van gisteren, maar when in thailand.... ok geef me een half uurtje en ik sta fris en fruitig beneden, vergeef me de woordspeling, waar gaan we heen? Vraag ik, terwijl ik in de auto stap...Mcdonalds is het eenluidige antwoord!!
Ehhh...ik verstijf een beetje, McDonalds?? Om half 7 ’s ochtends??? Oh lieve Boedha, heb medelij!! Aangekomen (haha, wederom, sorry, voor de woordspeling) bij de Mac, worden we opgewacht door de reusachtige clown, wiens naam ik even niet kan opkomen, die ook in europa de klanten lachend verwelkomd, alleen deze is wat anders, dit is de Thaise versie, en dus staat deze clown iedereen te verwelkomen met samengevouwen handen en in een lichte buiging, grappig om te zien voor mij, niet voor de thai zelf want die staan zich al kijkend naar mij af te vragen wat er nou zo grappig is.
Eenmaal binnen besluit ik tot een kopje koffie, het aanwezige personeel, 9 man totaal, rukt zich weg achter hun mobiele telefoons om ons van dienst te kunnen zijn, uiteraard met 9 man tegelijk, 8 man wil weten watze voor mij kunnen doen en 1 man vraagt hetzelfde aan mijn gevolg. De kaarten met de Thaise teksten maken plaats voorde kaarten met plaatjes, zodat ik alleen maar hoef aan te wijzen watik wil en dan kan personeelslid 1 het door geven aan de andere 8. Ik wijs naar het kopje koffie en er gaan 8 man aan de slag??!! De koffie is schijnbaar erg zwaar want hij wordt gebracht door drie Mcdienders, eentje draag de koffie de andere 2 volgen en willen graag zien hoe ik het aanpak. Fijn de eerste opwindingvan klanten is voorbij dus duikt het voltallige personeel zich weer op hun mobieltje om maar niets te missen van de wereld om hun heen en dat is vrij normaal hier, in wat voor een winkel je ook komt ze zijn altijd bezig op Facebook, Weibo, Youtube of gewoon op de chat, todat er een klant binnenkomt en dan storten ze zich als een soort borg, u weet wel, dat collectieve volk uit Star Trek, op de klant en volgen hem of haar heel de winkel door om, zodra de klant aanstalten maakt om ook maarietsuit de schappen te pakken, hem voor te zijn en alles over het truitje, boek of wandelwagen te vertellen, is de klant eenmaal vertrokken met of zonder het item van intresse, stort men zich weer terug in de wereld van de eentjes en de nulletjes, de rams en roms.....ook in het restaurant van gisteravond was het niet anders, daar was de serveerster zelfs nog tussen de gangen door even bezig met het haar van een collega op orde te brengen en terwijl weer iemand anders een gercht op tafel zet wordt tussen neus en lippen door ook een vraag op de chat beantwoordt....in europa is dat ondenkbaar, je zou gelijk de laan uit vliegen, hier in azie, gewoonte en heel normaal, en waarom eigenlijk niet, in mijn hotel zijn ’s avonds 4 tot 5 receptionistes tegelijk werkzaam oh en ik ben op dit moment de enige gast in het fantastische maar best wel afgelegen hotel....maarjaje weet maar nooit, dus ga ik ’s avonds ook vaak naar benden om wat aanspraak te hebben eens te kijken hoe het hier toegaat en wat ze aan het doen zijn, en er is niets te doen, vandaar ...de mobiele eenheid, dus terwijl ik gezellig als gast achter de balie zit om te laten zien waar wij als westerlingen naarkijken en welke apps populair zijn, wordt er natuurlijk geoppperd om, als ik het niet erg vindt, met de vreemde snuiter, ik dus, op de foto te gaan, en uiteraard heb ik daar geen probleem mee, sterker nog de manager en opperchief komt binnen en die wil graag de foto’s nemen.
Eet smakelijk en seeyoulater
Cheng
Het is zo’n klein hutje wat langs de weg staat en waar er honderden van te vinden zijn. De schijnt volgens de dames de beste te zijn en idd als het voedsel op tafel komt ziet het er, en zo smaakt het ook, heerlijk uit. Ik heb de Chickengrill, en mijn begeleiding hebben allemaal de T-bone steak en....geen kleintje ook, dat ding is ongeveer 30 cm in doorsnee, nou moet u weten dat de dames zelf even dik zijn als mijn pink en bijna net zo groot dus, vraag ik me bij mezelf af: waar gaan jullie dat laten?? Als ik een half bord op heb voel ik dat ik rustig aan moet doen om dit gigantische stukje vlees, kip, het meest veelzijdige...., weg te werken. En normaal als je in dit land wat besteld komt alles in een keer naar de tafel, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, hup in een keer op de tafel, je kan maar klaar zijn, moet de kok gedacht hebben, alleen hier zit er een soort vertraging op, dus terwijl ik al tegen mijn bord (je) zit op te hikken komt er ineens nog meer op tafel te staan, wat bijgerechten en zoals altijd wat flinke bakken rijst, en de dames sporen mij aan om vooral als eerste te pakken en door te eten, pff ik klap nu al, en als ik opzij kijk zie ik mijn gevolg er lustig op los eten, en hup ze duwt weer een kilo vlees in haar niet al te grote giechel en ik ben in mijn hoofd bezig om dit natuurkundig verschijnsel op te lossen. Ik faal!!
Op weg naar huis (ik zweer je dat de auto enkele centimeters dieper lag dan op de heenweg hihi) wordt er nog even gestopt voor wat fruit, want stel je voor misschien heeft de Farang niet genoeg gegeten, ik pas beleefd en krijg een kilootje of 2 mee naar mijn hotelkamer. Het is 06:00 uur ik wordt wakker want de telefoon gaat,of ik mee ga ontbijten?? pff, mijn maag is nog bezig met het eten van gisteren, maar when in thailand.... ok geef me een half uurtje en ik sta fris en fruitig beneden, vergeef me de woordspeling, waar gaan we heen? Vraag ik, terwijl ik in de auto stap...Mcdonalds is het eenluidige antwoord!!
Ehhh...ik verstijf een beetje, McDonalds?? Om half 7 ’s ochtends??? Oh lieve Boedha, heb medelij!! Aangekomen (haha, wederom, sorry, voor de woordspeling) bij de Mac, worden we opgewacht door de reusachtige clown, wiens naam ik even niet kan opkomen, die ook in europa de klanten lachend verwelkomd, alleen deze is wat anders, dit is de Thaise versie, en dus staat deze clown iedereen te verwelkomen met samengevouwen handen en in een lichte buiging, grappig om te zien voor mij, niet voor de thai zelf want die staan zich al kijkend naar mij af te vragen wat er nou zo grappig is.
Eenmaal binnen besluit ik tot een kopje koffie, het aanwezige personeel, 9 man totaal, rukt zich weg achter hun mobiele telefoons om ons van dienst te kunnen zijn, uiteraard met 9 man tegelijk, 8 man wil weten watze voor mij kunnen doen en 1 man vraagt hetzelfde aan mijn gevolg. De kaarten met de Thaise teksten maken plaats voorde kaarten met plaatjes, zodat ik alleen maar hoef aan te wijzen watik wil en dan kan personeelslid 1 het door geven aan de andere 8. Ik wijs naar het kopje koffie en er gaan 8 man aan de slag??!! De koffie is schijnbaar erg zwaar want hij wordt gebracht door drie Mcdienders, eentje draag de koffie de andere 2 volgen en willen graag zien hoe ik het aanpak. Fijn de eerste opwindingvan klanten is voorbij dus duikt het voltallige personeel zich weer op hun mobieltje om maar niets te missen van de wereld om hun heen en dat is vrij normaal hier, in wat voor een winkel je ook komt ze zijn altijd bezig op Facebook, Weibo, Youtube of gewoon op de chat, todat er een klant binnenkomt en dan storten ze zich als een soort borg, u weet wel, dat collectieve volk uit Star Trek, op de klant en volgen hem of haar heel de winkel door om, zodra de klant aanstalten maakt om ook maarietsuit de schappen te pakken, hem voor te zijn en alles over het truitje, boek of wandelwagen te vertellen, is de klant eenmaal vertrokken met of zonder het item van intresse, stort men zich weer terug in de wereld van de eentjes en de nulletjes, de rams en roms.....ook in het restaurant van gisteravond was het niet anders, daar was de serveerster zelfs nog tussen de gangen door even bezig met het haar van een collega op orde te brengen en terwijl weer iemand anders een gercht op tafel zet wordt tussen neus en lippen door ook een vraag op de chat beantwoordt....in europa is dat ondenkbaar, je zou gelijk de laan uit vliegen, hier in azie, gewoonte en heel normaal, en waarom eigenlijk niet, in mijn hotel zijn ’s avonds 4 tot 5 receptionistes tegelijk werkzaam oh en ik ben op dit moment de enige gast in het fantastische maar best wel afgelegen hotel....maarjaje weet maar nooit, dus ga ik ’s avonds ook vaak naar benden om wat aanspraak te hebben eens te kijken hoe het hier toegaat en wat ze aan het doen zijn, en er is niets te doen, vandaar ...de mobiele eenheid, dus terwijl ik gezellig als gast achter de balie zit om te laten zien waar wij als westerlingen naarkijken en welke apps populair zijn, wordt er natuurlijk geoppperd om, als ik het niet erg vindt, met de vreemde snuiter, ik dus, op de foto te gaan, en uiteraard heb ik daar geen probleem mee, sterker nog de manager en opperchief komt binnen en die wil graag de foto’s nemen.
Eet smakelijk en seeyoulater
Cheng
