Een nieuwe dag.....
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Cheng
10 Maart 2012 | China, Shanghai
….breekt aan en zowaar de zon komt al langzaam vanachter onze planeet vandaan om vandaag Shanghai eens lekker te verwarmen.
Ik begin mijn dag zoals altijd met een rondje hardlopen, waar ik steevast eindig bij mijn vaste ontbijtplekje, gewoon op straat. En deze man schijnt mij nu al te kennen want hij moet al lachen als ik eraan kom en nog voordat ik wat gezegd heb gooit hij mijn bestelling al op de plaat...wat niet zo moeilijk is aangezien ik elke ochtend hetzelfde bestel bij deze man die nog steeds dezelfde kleren aanheeft als 3 dagen geleden toen ik hem voor het eerst zag staan bij zijn kraampje (dat zie ik aan de vlekken) met een peuk in een van zijn mondhoeken waarvan de helft al is veranderd in as maar om de een of andere reden valt het er maar niet af.
Mijn bestelling bestaat uit een soort deegachtige pannenkoek met daarop een ei en na het bakken op de plaat nog wat wordt bestrooit met onduidelijke kruiden die uit wat potjes komen die op de grond naast zijn kraam staan en die eruit zien alsof ze al 5 jaar daar staan zonder ooit maar te zijn afgewassen
maar wat kan ik zeggen...het smaakt nou eenmaal, dus maakt het mij niet zoveel uit.
Ik vraag hem deze ochtend in mijn beste chinees of ik er 2 mag hebben en hij is zichtbaar blij dat ik het zo lekker vindt dat hij ook ineens Chinese prijzen voor mij gaat rekenen, betaalde ik gisteren nog 50 cent voor een pannenkoek ter grootte van een kleine autoband, vandaag betaal ik zowaar 30 cent omdat ik, zegt hij, zijn favoriete “waigoren” ben (buitenlander) ik maak een lichte buiging naar hem en zeg dat ik dat een hele eer vindt, maar maak mij verder geen illusie wetende dat zodra ik hier weg ben hij ongetwijfeld hetzelfde zegt tegen de volgende “waigoren” aan zijn kraam.
En al etende ga ik maar eens bedenken wat ik ga doen deze dagen, aangezien ik al bericht heb gehad dat “mijn” team (de mensen waar ik mee mag werken) iets later komt dus of ik me nog een paar dagen kan vermaken, nou dat moet toch wel lukken, denk ik, dus ik besluit vandaag maar eens om naar de “fakemarket” te gaan een markt die zoals het woord al zegt....... juist!!
Ik ga op zoek naar het eerste de beste metrostation om mij te laten transporteren via een van de drukste metro systemen ter wereld op weg naar het heerlijke onderhandelen met al die niets vermoedende handelaartjes die geen idee gaan hebben wie of wat ze gaat overkomen.
Nu heb ik dit al vaker gedaan in
allerlei andere landen van deze aardglobe maar deze is, vergeleken bij die andere, aardig groot. Nu heb ik mijn wandelschoenen aan en spring gelijk in het diepe om wel te zien waar ik eindig, en ik ben niet van plan iets te kopen maar zoals het een goed Nederlander (wat ik hopelijk niet ben) betaamt alleen maar, kijken, kijken, niet kopen.
Maar net als zoveel mooie andere plannen die je van te voren kunt bedenken gaat ook deze de mist in want al gauw wordt ik weer aan mijn mouw een winkel in gesleurd gewoon omdat deze mevrouw, net als de 83 andere mensen voor haar aan mijn mouwen hingen om ze hun winkel in te krijgen, zeker weet dat ik wat bij haar ga kopen.
En als bij toeval laat ze mij los precies voor een rek stropdassen...oops, maar dat is handig denk ik...in Nederland kosten die dingen aardig duur, hmmm hier moet ik ze toch wat goedkoper kunnen krijgen. Kortom ik was verloren en begon met de dame in kwestie het gevecht dat onderhandelen heet en dat gaat als volgt:
mevrouw: you buy tie? Ikke: mmm maybe, zij weer: yes, you buy tie, me have good price, for you my friend good price what you think? En nu wordt het dus opletten want wat je ook doet, jij noemt NOOIT als 1e een prijs dat laat altijd de verkopende persoon doen,dus ik weer: ehh don’t know, you tell me...nou is zij natuurlijk ook niet gek dus dit gaat zo even over en weer maar uiteindelijk heb ik haar zover dat ze een prijs noemt voor mijn uit “zuiver zijde” bestaande stropdas....ok...ok for you special price 135 RMB ongeveer 14 euro, nu is dat nog altijd heeeeeel veeeeel goedkoper dan welke winkel in Nederland, maar we zijn nog maar net begonnen...ik begin uitbundig te lachen, u kent dat wel, schuddebuik, schuddebuik, schuddebuik, en vraag als ik ben uitgelachen: nee ff serieus nu, wat wil je hebben voor die das? Dus zij weer : 14 euro!! for you my friend.....jaja ok ik lach weer en zeg sorry dat gaat niet door en zonder een tegenbod draai ik me om richting deur....en dat werkt...ze draait om als een blad dat in een zomerstorm van een boom wordt afgerukt en door de weilanden voort wordt gedreven door de wind.
Ok,ok,ok,roept ze 85 yuan?? (9 euro) nu is het een hele kunst om de uiterste prijs te vinden waarvoor een verkoper zijn of haar product wil verkopen maar aangezien ze wel erg snel kwam met dat laatste bod ben ik nu klaar om mijn bod te doen, ik kijk haar strak aan en roep zomaar: 10 yuan?! (1 euro) nu denkt u misschien van zo jij durft maar dit is de enige manier om haar laagste prijs te vinden, gewoon afwachten hoe zij reageert en dat was niet eens zo fel dus ik zat in de buurt en met nog wat bedragen over en weer wist ik het zeker hoger dan 2 euro zou ik niet gaan. zij weigert, natuurlijk, en dan ga je gewoon wat acteren net als zij doen...je draait je om en loopt gewoon weg, maar niet te snel want ze moet je wel kunnen bijhouden terwijl ze nog wat bedragen roept..en op ongeveer 5 meter uit haar winkel en zij 2 meter achter mij, vlak voordat ik de hoek om zou gaan om voorgoed uit haar gezichtsveld te verdwijnen, roept ok ok ok 2 euro......YES!! dus heb ik er maar gelijk 2 genomen want het was tenslotte “puur zijde”. En heb ik op dezelfde manier een paar winkeltjes verder voor 7 euro ook nog wat Dolce & Gabbana, Bjorn Borg en Ed Hardy ondergoed op de kop getikt.
Niet gek voor een dagje shoppen hihi daarna heb ik de markt maar gelaten voor wat zij was en ben richting de Bund gegaan om daar een ijsje te verorberen bij de McDonald's kubus en wat langs het water gelopen en natuurlijk weer wat foto’s laten nemen, dat blijft leuk!
Terwijl ik dit zo zit te schrijven krijg toch ook weer aardige trek en ik ga zo maar eens voor de deur even kijken wat voor merkwaardig voedsel ik nu weer naar binnen kan werken.
Tot morgen, lieve mensen
Zai Jian
Cheng
Ik begin mijn dag zoals altijd met een rondje hardlopen, waar ik steevast eindig bij mijn vaste ontbijtplekje, gewoon op straat. En deze man schijnt mij nu al te kennen want hij moet al lachen als ik eraan kom en nog voordat ik wat gezegd heb gooit hij mijn bestelling al op de plaat...wat niet zo moeilijk is aangezien ik elke ochtend hetzelfde bestel bij deze man die nog steeds dezelfde kleren aanheeft als 3 dagen geleden toen ik hem voor het eerst zag staan bij zijn kraampje (dat zie ik aan de vlekken) met een peuk in een van zijn mondhoeken waarvan de helft al is veranderd in as maar om de een of andere reden valt het er maar niet af.
Mijn bestelling bestaat uit een soort deegachtige pannenkoek met daarop een ei en na het bakken op de plaat nog wat wordt bestrooit met onduidelijke kruiden die uit wat potjes komen die op de grond naast zijn kraam staan en die eruit zien alsof ze al 5 jaar daar staan zonder ooit maar te zijn afgewassen
maar wat kan ik zeggen...het smaakt nou eenmaal, dus maakt het mij niet zoveel uit.
Ik vraag hem deze ochtend in mijn beste chinees of ik er 2 mag hebben en hij is zichtbaar blij dat ik het zo lekker vindt dat hij ook ineens Chinese prijzen voor mij gaat rekenen, betaalde ik gisteren nog 50 cent voor een pannenkoek ter grootte van een kleine autoband, vandaag betaal ik zowaar 30 cent omdat ik, zegt hij, zijn favoriete “waigoren” ben (buitenlander) ik maak een lichte buiging naar hem en zeg dat ik dat een hele eer vindt, maar maak mij verder geen illusie wetende dat zodra ik hier weg ben hij ongetwijfeld hetzelfde zegt tegen de volgende “waigoren” aan zijn kraam.
En al etende ga ik maar eens bedenken wat ik ga doen deze dagen, aangezien ik al bericht heb gehad dat “mijn” team (de mensen waar ik mee mag werken) iets later komt dus of ik me nog een paar dagen kan vermaken, nou dat moet toch wel lukken, denk ik, dus ik besluit vandaag maar eens om naar de “fakemarket” te gaan een markt die zoals het woord al zegt....... juist!!
Ik ga op zoek naar het eerste de beste metrostation om mij te laten transporteren via een van de drukste metro systemen ter wereld op weg naar het heerlijke onderhandelen met al die niets vermoedende handelaartjes die geen idee gaan hebben wie of wat ze gaat overkomen.
Nu heb ik dit al vaker gedaan in
allerlei andere landen van deze aardglobe maar deze is, vergeleken bij die andere, aardig groot. Nu heb ik mijn wandelschoenen aan en spring gelijk in het diepe om wel te zien waar ik eindig, en ik ben niet van plan iets te kopen maar zoals het een goed Nederlander (wat ik hopelijk niet ben) betaamt alleen maar, kijken, kijken, niet kopen.
Maar net als zoveel mooie andere plannen die je van te voren kunt bedenken gaat ook deze de mist in want al gauw wordt ik weer aan mijn mouw een winkel in gesleurd gewoon omdat deze mevrouw, net als de 83 andere mensen voor haar aan mijn mouwen hingen om ze hun winkel in te krijgen, zeker weet dat ik wat bij haar ga kopen.
En als bij toeval laat ze mij los precies voor een rek stropdassen...oops, maar dat is handig denk ik...in Nederland kosten die dingen aardig duur, hmmm hier moet ik ze toch wat goedkoper kunnen krijgen. Kortom ik was verloren en begon met de dame in kwestie het gevecht dat onderhandelen heet en dat gaat als volgt:
mevrouw: you buy tie? Ikke: mmm maybe, zij weer: yes, you buy tie, me have good price, for you my friend good price what you think? En nu wordt het dus opletten want wat je ook doet, jij noemt NOOIT als 1e een prijs dat laat altijd de verkopende persoon doen,dus ik weer: ehh don’t know, you tell me...nou is zij natuurlijk ook niet gek dus dit gaat zo even over en weer maar uiteindelijk heb ik haar zover dat ze een prijs noemt voor mijn uit “zuiver zijde” bestaande stropdas....ok...ok for you special price 135 RMB ongeveer 14 euro, nu is dat nog altijd heeeeeel veeeeel goedkoper dan welke winkel in Nederland, maar we zijn nog maar net begonnen...ik begin uitbundig te lachen, u kent dat wel, schuddebuik, schuddebuik, schuddebuik, en vraag als ik ben uitgelachen: nee ff serieus nu, wat wil je hebben voor die das? Dus zij weer : 14 euro!! for you my friend.....jaja ok ik lach weer en zeg sorry dat gaat niet door en zonder een tegenbod draai ik me om richting deur....en dat werkt...ze draait om als een blad dat in een zomerstorm van een boom wordt afgerukt en door de weilanden voort wordt gedreven door de wind.
Ok,ok,ok,roept ze 85 yuan?? (9 euro) nu is het een hele kunst om de uiterste prijs te vinden waarvoor een verkoper zijn of haar product wil verkopen maar aangezien ze wel erg snel kwam met dat laatste bod ben ik nu klaar om mijn bod te doen, ik kijk haar strak aan en roep zomaar: 10 yuan?! (1 euro) nu denkt u misschien van zo jij durft maar dit is de enige manier om haar laagste prijs te vinden, gewoon afwachten hoe zij reageert en dat was niet eens zo fel dus ik zat in de buurt en met nog wat bedragen over en weer wist ik het zeker hoger dan 2 euro zou ik niet gaan. zij weigert, natuurlijk, en dan ga je gewoon wat acteren net als zij doen...je draait je om en loopt gewoon weg, maar niet te snel want ze moet je wel kunnen bijhouden terwijl ze nog wat bedragen roept..en op ongeveer 5 meter uit haar winkel en zij 2 meter achter mij, vlak voordat ik de hoek om zou gaan om voorgoed uit haar gezichtsveld te verdwijnen, roept ok ok ok 2 euro......YES!! dus heb ik er maar gelijk 2 genomen want het was tenslotte “puur zijde”. En heb ik op dezelfde manier een paar winkeltjes verder voor 7 euro ook nog wat Dolce & Gabbana, Bjorn Borg en Ed Hardy ondergoed op de kop getikt.
Niet gek voor een dagje shoppen hihi daarna heb ik de markt maar gelaten voor wat zij was en ben richting de Bund gegaan om daar een ijsje te verorberen bij de McDonald's kubus en wat langs het water gelopen en natuurlijk weer wat foto’s laten nemen, dat blijft leuk!
Terwijl ik dit zo zit te schrijven krijg toch ook weer aardige trek en ik ga zo maar eens voor de deur even kijken wat voor merkwaardig voedsel ik nu weer naar binnen kan werken.
Tot morgen, lieve mensen
Zai Jian
Cheng
