Zo is het leven ook !!
Blijf op de hoogte en volg Cheng
28 November 2013 | China, Xi'an
Vandaag een lekker rustig dagje gepland maar ja hier in China is de definitie van rustig heel anders dan in het westen....maar, voor een lekker relax begin loop ik binnen bij mijn lokale Starbucks, waar ik elke morgen wel een overheerlijke latte macchiato drink en dankzij de gratis wifi zit iedereen hier binnen met een laptop, mobiel, i-pad of wat voor electronische gadgets ze hier ook meer hebben.
Ik heb zelf net ook weer op de lokale zwarte markt een leuk spelendingetje gehaald nl. een mobiel-oplader voor de mobiele telefoon, hartstikke grappig ding en voor die 10 yuan (1,20 euro) kon ik het niet laten liggen, als ze goed blijken te werken neem ik er misschien 100 mee terug naar Nederland en verkoop ze voor 10 euro, tel uit je winst. En terwijl ik dit nedertype realiseer ik me dat big brother meekijkt en dus is de kans om deze zooi ongemerkt de grens over te krijgen ook weer compleet verkeken.
Hmm, waar kunnen we het nu nog meer over hebben, want hoewel ik niet zoveel doe op het moment beleef ik aardig wat, bv toen we deze middag met de auto naar de andere kant van de stad reden moesten we stoppen voor een stoplicht, nou vinden wij dat normaal in het westen, maar hier maakt het niet zoveel uit..als het kan rij je gewoon door. Maar ja als de wagen voor je stopt heb je meestal geen keus en als je eenmaal stilstaat komen er ineens de autoruitwassers tevoorschijn en als je dat niet wilt worden dezelfde personen ineens motorkap poetsers oid, nu is dat niet zo erg maar de leeftijd van deze mensen is wel n beetje schrikbarend..de gemiddelde leeftijd van de personen die ik nu, wanhopig op hun kleine teentjes staand, zie proberen om onze autoruit te bereiken, is ongeveer 7 jaar!!
Het maakt het armoede probleem hier weer eens pijnlijk zichtbaar...overal inde stad, in de winkels, in het openbaar vervoer, zelfs in het restaurant waar je rustig iets probeert te eten zijn ze aanwezig, de bedelaars. De een nog zieliger dan de volgende. En ik ben ook de slechtste niet en geef af en toe wat maar als je aan 1 iemand iets geeft houdt het niet meer op en komen er ineens drommen zwervers uit alle hoeken en gaten om je heen staan... voor meer.
Mijn begeleiders zeggen dat het dus beter is om niets te geven maar ja als je een moeder met haar kinderen zo ziet zitten, wat moet je dan?? In dit ene geval besluit ik maar tot een andere tactiek...ik loop naar de lokale Macdonalds, bestel een shitlading aan eten, hamburgers, nuggets, patat, thee en water enz. en geef deze mensen voor vanavond in ieder geval een beetje iets normaal te eten, ik zou graag iedereen helpen maar dat gaat gewoon niet. Dus met pijn in het hart loop ik door, langs de volgende hobo die met zijn hoofd in de vuilnisbak zit om maar iets te eten te vinden.
Op naar leukere zaken zou ik wensen maar terwijl ik die wens voor mezelf uitspreek struikel ik bijna over weer iemand die besloten heeft om midden op de weg te gaan slapen, en nadat ik van een afstand heb vastgesteld dat de man nog leeft vervolg ik, net als iedereen die deze man passeert, mijn weg.
Ik zou het graag luchtig en vrolijk laten maar dit is ook het leven en ik zou het ook graag anders zien maar voor nu en hier zal dat helaas een droom blijven.
Zai jian
Cheng
Ik heb zelf net ook weer op de lokale zwarte markt een leuk spelendingetje gehaald nl. een mobiel-oplader voor de mobiele telefoon, hartstikke grappig ding en voor die 10 yuan (1,20 euro) kon ik het niet laten liggen, als ze goed blijken te werken neem ik er misschien 100 mee terug naar Nederland en verkoop ze voor 10 euro, tel uit je winst. En terwijl ik dit nedertype realiseer ik me dat big brother meekijkt en dus is de kans om deze zooi ongemerkt de grens over te krijgen ook weer compleet verkeken.
Hmm, waar kunnen we het nu nog meer over hebben, want hoewel ik niet zoveel doe op het moment beleef ik aardig wat, bv toen we deze middag met de auto naar de andere kant van de stad reden moesten we stoppen voor een stoplicht, nou vinden wij dat normaal in het westen, maar hier maakt het niet zoveel uit..als het kan rij je gewoon door. Maar ja als de wagen voor je stopt heb je meestal geen keus en als je eenmaal stilstaat komen er ineens de autoruitwassers tevoorschijn en als je dat niet wilt worden dezelfde personen ineens motorkap poetsers oid, nu is dat niet zo erg maar de leeftijd van deze mensen is wel n beetje schrikbarend..de gemiddelde leeftijd van de personen die ik nu, wanhopig op hun kleine teentjes staand, zie proberen om onze autoruit te bereiken, is ongeveer 7 jaar!!
Het maakt het armoede probleem hier weer eens pijnlijk zichtbaar...overal inde stad, in de winkels, in het openbaar vervoer, zelfs in het restaurant waar je rustig iets probeert te eten zijn ze aanwezig, de bedelaars. De een nog zieliger dan de volgende. En ik ben ook de slechtste niet en geef af en toe wat maar als je aan 1 iemand iets geeft houdt het niet meer op en komen er ineens drommen zwervers uit alle hoeken en gaten om je heen staan... voor meer.
Mijn begeleiders zeggen dat het dus beter is om niets te geven maar ja als je een moeder met haar kinderen zo ziet zitten, wat moet je dan?? In dit ene geval besluit ik maar tot een andere tactiek...ik loop naar de lokale Macdonalds, bestel een shitlading aan eten, hamburgers, nuggets, patat, thee en water enz. en geef deze mensen voor vanavond in ieder geval een beetje iets normaal te eten, ik zou graag iedereen helpen maar dat gaat gewoon niet. Dus met pijn in het hart loop ik door, langs de volgende hobo die met zijn hoofd in de vuilnisbak zit om maar iets te eten te vinden.
Op naar leukere zaken zou ik wensen maar terwijl ik die wens voor mezelf uitspreek struikel ik bijna over weer iemand die besloten heeft om midden op de weg te gaan slapen, en nadat ik van een afstand heb vastgesteld dat de man nog leeft vervolg ik, net als iedereen die deze man passeert, mijn weg.
Ik zou het graag luchtig en vrolijk laten maar dit is ook het leven en ik zou het ook graag anders zien maar voor nu en hier zal dat helaas een droom blijven.
Zai jian
Cheng
