Yiwu
Blijf op de hoogte en volg Cheng
10 December 2013 | China, Yiwu
Yiwu, uit te spreken als “iwoe”.... mijn eerste kennismaking met deze stad is een verschrikking, bij aankomst in de stad lijkt het of ik China achter me heb gelaten en via een soorttijdmachine in Saoedi- Arabie, Turkije of India ben terecht gekomen, en hoe leuk en mooi die landen ook zijn, ik hou van mijn China! Maar daar is nu niet veel meer van terug te vinden, op elke hoek klinkt een kakafonie van Turks en Arabisch, overal lopen westerlingen en ik sta op het punt een Turks restaurant te betreden in de vorm van een enorme moskee en luistert naar de naam "Bosporus", uiteraard vernoemd naar “de straat van Istanboel, dat een gedeelte van de grens vormt tussen Europa en Azie.
Ik ga hier eten omdat mijn gids mij verzekerd dat ze hier echt het lekkerste voedsel uit de regio hebben, ok dan, en terwijl ik aan tafel schuif zie ik naast mijn gereed staande bord ook het blinkende bestek mij tegemoet lachen, en ik vraag, dom als ik ben, geen stokjes?? Ik begrijp nu dat men hier niet met stokjes eet maar meestal met de handen en dat verklaard direct waarom ik bij binnenkomst zoveel wastafels op rij heb zien hangen, men wordt geacht eerst de handen te reinigen voordat je jezelf te goed doet aan alle etenswaar dat de revue passeert. Het bestek ligt er alleen voor de toeristen zoals ik.
Toegegeven het eten was erg lekker, maar ik ben in China, ik hou van Chinees eten (en dan bedoel ik niet het “Chinese eten” dat men in Nederland uit de afhaal etablissementen meeneemt, want dat heeft echt heel weinig met echt Chinees eten te maken) ik wil gewoon eten met stokjes en zo niet met mes en vork of.. mijn handen?! Maar waar ik ook loop in deze stad ik zie weinig Chinezen. Nu heeft dat wel een reden en dat is gelijk de reden dat ik hier ben...Yiwu heeft de grootste inkoopmarkt ter wereld .
Dus de hele wereld komt hier eigenlijk samen om allerlei spullen in te kopen en te verschepen naar welk land dan ook. Deze markt is echt gigantisch groot, als je elk bedrijfje wil bezoeken wat hier is gevestigd ben je een hele week, 24 uur per dag bezig! De gehele markt is verdeeld over 5 aaneengesloten gebouwen die elk ook nog 5 tot 6 verdiepingen heeft en je kunt er werkelijk alles maar dan ook alles krijgen van een moertje tot een paarse krokodil. Alle bedrijfjes zien eruit als een gewone winkel met een klein verschil de meeste firmaatjes hier verkopen maar een ding, een artikel, dus stelt u zich voor een filliaal van blokker dat alleen maar blikopeners verkoopt....grote, kleine, dikke, dunne, kromme, paarse, gele, rose, opvouwbare, ophangbare, plastic, metaal, levensgroot, miniscuul klein, alleen maar blikopeners. Of alleen maar zaklampen, of wandelstokken, waterfilters, en dan ook nog eens niet 1 winkel nee, 15, 16 winkels naast elkaar met allemaal hetzelfde spul!!! Winkels met alleen maar tandenborstels of nagelschaartjes, nee ik zit u niet te dollen, gelukkig hebben we de foto’s nog.
Op een van mijn dagen hier heeft mijn gids mij in contact gebracht met een van haar vrienden, nu is dat niet zo bijzonder want dat overkomt mij wel meer dat mijn begeleiders hun vrienden aan mij voorstellen om na een leuk uurtje samen vooral toch maar even op de foto te gaan met de Gulliver, de vrienden, een jongedame van rond de 20 en haar vriend, die we later op de dag, naar ik aannam bij hem thuis gingen ophalen, ergens in een dorp in the middle of nowere (bent u daar wel eens geweest?) stond een vervallen krotje, zoals dat wel vaker voorkomt hier in China, alwaar, na wat getoeter van onze kant, een jongeman verscheen van ongeveer 25 jaar, modern gekleed, fris uiterlijk, een studentikoos type. Hij stelde zich in slecht engels aan mij voor: hello, zai am Antoo, ik begreep dat hij mij probeerde te vertellen dat zijn naam Anton was en hij deed iets met computers of het internet of zo. Pas veel later op de dag kwam ik erachter dat dit bijzonder jonge ventje een internet miljonair was, (hij is mede eigenaar van www.alibaba.com) er had misschien een lichtje moeten gaan branden toen we in, naar later bleek, zijn auto zaten lederen bekleding, camera’s rondom ingebouwd in de auto?!
Jaja als je de automaat in zijn achteruit zet kreeg je op het 10 inchtelevisiescherm in het dashboard een live sateliet beeld van auto en kon je zien wie en/of wat zich rond dit voertuig bevond! En eerder op de dag zijn we met z’n alle gaan eten in een door hun uitgezocht eettentje, een beetje sloeberig, vies restaurantje, waar je buiten moest zitten, omringt door 4 hongerige honden die de eigenaar natuurlijk vrij liet rondlopen daar. En toen dacht ik nog; laat ik maar betalen want hun kunnen hun geld wel beter gebruiken, dus zo gedacht, zo gedaan.
Anton zei alleen wel dat hij het diner wilde betalen, en om hem geen gezichtsverlies te laten lijden, ging terughoudend akkoord, wist ik veel dat we gingen dineren in het hotel/restaurant waar hij mede eigenaar van is !! Bij binnenkomst slaat hij joviaal gelijk zijn arm om mij heen en begint honderduit tegen mij te wauwelen...in het Chinees!? Eerst begrijp ik niet wat hij aan het doen is, we zijn de hele dag op stap geweest en hij weet dat ik niet zo goed Chinees spreek? In elk geval niet goed genoeg om dit snelle gewauwel wat hij nu voortbrengt te volgen...? maar ineens valt het kwartje!!
Of tegenwoordig het 20 eurocent muntstukje, het gaat helemaal niet om mij!! Het zal hem een worst wezen of ik hem versta of niet! Hij wil in het bijzijn van zijn vrienden, kennissen en personeel gewoon laten zien dat hij bevriend is met een lange westerling!! Ik besluit het spel mee te spelen, hij is de hele dag al bijzonder vriendelijk en oprecht tegen mij geweest, het minste wat ik nu kan doen is zorgen dat hij geen gezichtsverlies lijdt...dus op het moment dat iets in het Chinees tegen mi zegt en daarna hartelijk begint te lachen, lach ik bijzonder oprecht en hartelijk met hem mee. En het werkt, hij geniet duidelijk van de aandacht die krijgt vanuit de zaak, mensen fotograferen erop los en ik weet mijn plaats in deze: nobody, ik ben een nobody, ik ben een slap aftreksel die op dit moment slechts als opvulling geldt, maar ach wat is het toch een heerlijk gevoel om iemand anders gelukkig te maken!!
Zai jian, wan an
Cheng
Ik ga hier eten omdat mijn gids mij verzekerd dat ze hier echt het lekkerste voedsel uit de regio hebben, ok dan, en terwijl ik aan tafel schuif zie ik naast mijn gereed staande bord ook het blinkende bestek mij tegemoet lachen, en ik vraag, dom als ik ben, geen stokjes?? Ik begrijp nu dat men hier niet met stokjes eet maar meestal met de handen en dat verklaard direct waarom ik bij binnenkomst zoveel wastafels op rij heb zien hangen, men wordt geacht eerst de handen te reinigen voordat je jezelf te goed doet aan alle etenswaar dat de revue passeert. Het bestek ligt er alleen voor de toeristen zoals ik.
Toegegeven het eten was erg lekker, maar ik ben in China, ik hou van Chinees eten (en dan bedoel ik niet het “Chinese eten” dat men in Nederland uit de afhaal etablissementen meeneemt, want dat heeft echt heel weinig met echt Chinees eten te maken) ik wil gewoon eten met stokjes en zo niet met mes en vork of.. mijn handen?! Maar waar ik ook loop in deze stad ik zie weinig Chinezen. Nu heeft dat wel een reden en dat is gelijk de reden dat ik hier ben...Yiwu heeft de grootste inkoopmarkt ter wereld .
Dus de hele wereld komt hier eigenlijk samen om allerlei spullen in te kopen en te verschepen naar welk land dan ook. Deze markt is echt gigantisch groot, als je elk bedrijfje wil bezoeken wat hier is gevestigd ben je een hele week, 24 uur per dag bezig! De gehele markt is verdeeld over 5 aaneengesloten gebouwen die elk ook nog 5 tot 6 verdiepingen heeft en je kunt er werkelijk alles maar dan ook alles krijgen van een moertje tot een paarse krokodil. Alle bedrijfjes zien eruit als een gewone winkel met een klein verschil de meeste firmaatjes hier verkopen maar een ding, een artikel, dus stelt u zich voor een filliaal van blokker dat alleen maar blikopeners verkoopt....grote, kleine, dikke, dunne, kromme, paarse, gele, rose, opvouwbare, ophangbare, plastic, metaal, levensgroot, miniscuul klein, alleen maar blikopeners. Of alleen maar zaklampen, of wandelstokken, waterfilters, en dan ook nog eens niet 1 winkel nee, 15, 16 winkels naast elkaar met allemaal hetzelfde spul!!! Winkels met alleen maar tandenborstels of nagelschaartjes, nee ik zit u niet te dollen, gelukkig hebben we de foto’s nog.
Op een van mijn dagen hier heeft mijn gids mij in contact gebracht met een van haar vrienden, nu is dat niet zo bijzonder want dat overkomt mij wel meer dat mijn begeleiders hun vrienden aan mij voorstellen om na een leuk uurtje samen vooral toch maar even op de foto te gaan met de Gulliver, de vrienden, een jongedame van rond de 20 en haar vriend, die we later op de dag, naar ik aannam bij hem thuis gingen ophalen, ergens in een dorp in the middle of nowere (bent u daar wel eens geweest?) stond een vervallen krotje, zoals dat wel vaker voorkomt hier in China, alwaar, na wat getoeter van onze kant, een jongeman verscheen van ongeveer 25 jaar, modern gekleed, fris uiterlijk, een studentikoos type. Hij stelde zich in slecht engels aan mij voor: hello, zai am Antoo, ik begreep dat hij mij probeerde te vertellen dat zijn naam Anton was en hij deed iets met computers of het internet of zo. Pas veel later op de dag kwam ik erachter dat dit bijzonder jonge ventje een internet miljonair was, (hij is mede eigenaar van www.alibaba.com) er had misschien een lichtje moeten gaan branden toen we in, naar later bleek, zijn auto zaten lederen bekleding, camera’s rondom ingebouwd in de auto?!
Jaja als je de automaat in zijn achteruit zet kreeg je op het 10 inchtelevisiescherm in het dashboard een live sateliet beeld van auto en kon je zien wie en/of wat zich rond dit voertuig bevond! En eerder op de dag zijn we met z’n alle gaan eten in een door hun uitgezocht eettentje, een beetje sloeberig, vies restaurantje, waar je buiten moest zitten, omringt door 4 hongerige honden die de eigenaar natuurlijk vrij liet rondlopen daar. En toen dacht ik nog; laat ik maar betalen want hun kunnen hun geld wel beter gebruiken, dus zo gedacht, zo gedaan.
Anton zei alleen wel dat hij het diner wilde betalen, en om hem geen gezichtsverlies te laten lijden, ging terughoudend akkoord, wist ik veel dat we gingen dineren in het hotel/restaurant waar hij mede eigenaar van is !! Bij binnenkomst slaat hij joviaal gelijk zijn arm om mij heen en begint honderduit tegen mij te wauwelen...in het Chinees!? Eerst begrijp ik niet wat hij aan het doen is, we zijn de hele dag op stap geweest en hij weet dat ik niet zo goed Chinees spreek? In elk geval niet goed genoeg om dit snelle gewauwel wat hij nu voortbrengt te volgen...? maar ineens valt het kwartje!!
Of tegenwoordig het 20 eurocent muntstukje, het gaat helemaal niet om mij!! Het zal hem een worst wezen of ik hem versta of niet! Hij wil in het bijzijn van zijn vrienden, kennissen en personeel gewoon laten zien dat hij bevriend is met een lange westerling!! Ik besluit het spel mee te spelen, hij is de hele dag al bijzonder vriendelijk en oprecht tegen mij geweest, het minste wat ik nu kan doen is zorgen dat hij geen gezichtsverlies lijdt...dus op het moment dat iets in het Chinees tegen mi zegt en daarna hartelijk begint te lachen, lach ik bijzonder oprecht en hartelijk met hem mee. En het werkt, hij geniet duidelijk van de aandacht die krijgt vanuit de zaak, mensen fotograferen erop los en ik weet mijn plaats in deze: nobody, ik ben een nobody, ik ben een slap aftreksel die op dit moment slechts als opvulling geldt, maar ach wat is het toch een heerlijk gevoel om iemand anders gelukkig te maken!!
Zai jian, wan an
Cheng
