Sandokan
Blijf op de hoogte en volg Cheng
10 September 2015 | Thailand, Chon Buri
Het is niet normaal zo spannend, vandaag is de dag!! Ik heb geen idee of ik vanavond nog in leven ben of dat ik, als laaste goede daad vandaag, nog heb gediend als tijgervoedsel want vandaag is de dag waar ik op gewacht heb haha. We gaan naar een soort dierentuin met tijgers, wat is daar bijzonder aan zult u misschien zeggen, nou de meeste dierentuinen hebben maar 2 of 3 tijgers deze heeft er meer dan 40 en, zo is mij medegedeeld, ik mag/ga mee de kooi in, er is geen nagel meer heel aan mijn vingers, ik heb geplukt en gebeten tot bloedens toe, wat misschien niet helemaal goed doordacht is want als tijgers bloed ruiken...maar de zenuwen gieren door mijn lijf, ik maak in de komende uren genoeg endorfine aan om een klein land voor een jaar te voorzien.
Na ongeveer een uurtje rijden is het zover we rijden een wat bescheiden parkeerplaats op en parkeren de auto onder wat bomen, tegen de hitte want het is vandaag wel 40 graden, dus koel blijven is het devies, we worden verwelkomd door de hoofd verzorger en die brengt ons direct door naar het verblijf, nou heb ik het niet zo op dierentuinen omdat ik nog steeds vindt dat het verkeerd is om dieren gevangen te zetten (hoe mooi hun verblijf ook is) voor het plezier van de mens, maar vandaag zet ik mijn principes even opzij, niet dat ik het ineens leuk gaat vinden maar het is niet elke dag dat ik een tijgerkooi instap en verbazingwekkend genoeg zijn het erge ruime kooien waar ik nu voorbij loop, ik neem aan dat deze dieren altijd zo ruim zitten en dat het niet is gedaan omdat ik nou toevallig daar ben.
De hoofdpiet vindt dat we bij het begin moeten beginnen en we gaan naar de kraamkamer, deze is wederom verbazingwekkend modern ingericht met allemaal mooie nieuwe en goede apparaatuur. En in de verte zie ik wat mensen bezig met wat welpjes te voederen, er zijn er 5, vijf leuke nieuwe aanwinsten voor dit bedrijf en nu zijn ze nog lief, klein en aaibaar dus ik zeg tegen onze begeleider: “ik durf het bijna niet te vragen”, al snapt hij de grap niet, hij begrijpt wel wat ik wil en in notime zit ik met een tijgertje op mijn schoot en een flesje melk in mijn handen en welpje te voeren, het dier blijkt een reusachtige honger te hebben en zo klein als ie is hij valt de fles aan als was t een prooi die hij gaat verorberen....ach zolang hij mij niet verorberd.
Ik heb ook een doek op mijn schoot gekregen want hun klauwen zijn beangstigend groot en....scherp, maar gelukkig heeft hij meer aandacht voor de fles dan voor mij, en na een kwartier of zo moeten we helaas verder...ik zou dit eigelijk de hele dag wel kunnen doen, maar de plicht roept....dus foto hier, foto daar, en zo komen langzaam maar zeker bij de big boys, en ja hoor we slaan een hoek om en daar sta ik oog in oog met volwassen, hongerig uitziende tijgers, slik.
Voordat ik de kooi instap krijg ik nog wel even een shit lading aan regels mee, dat hadden ze wel even iets eerder kunnen zeggen haha, ik hoop dat ik alles kan onthouden: loop rustig en beheerst, verlies nooit, maar dan ook nooit een tijger uit het oog, maak geen plotselinge bewegingen, aanraken mag, maar nooit en te nimmer zijn kop aanraken pfff, hier was ik zenuwachtig van maar om dingen nog erger te maken, blijkt er nog een man met een geweer mee de kooi in te gaan....ehh stamel ik, wijzend op die man, de hoofpiet verzekerd mij dat het slecht een voorzorg is en dat ik niet bang hoef te wezen.....bang ik hahaha. Ok, sla een kruisje, wrijf nog een keer over daar aanwezig boedhabuikje, en doe een schietgebedje, de kooi zwaait open en ik stap naar binnen, als een ware Sandokan, trotseer ik het lot, Sandokan, de tijger van Malijsie, kent u hem nog een onvergeetelijke rol van Kabir Bedi, Sandokan de man die met tijgers vocht, naar een boek van de italiaanse auteur Emilio Salgari, als kind kijk ik daar graag naar en fantaseerde dat ook ik met tijgers vocht, en vandaag.... wordt die droom misschien wel werkelijkheid.
De tijger draait onmiddelijk zijn kop om richting mij, aah, nieuw vlees, zie ik m denken, en alsof dat nog niet genoeg is kijkt hij me aan en gaat met zijn tong over zijn bek, het water loop uit zijn bek.
Heel voorzichtig loop ik om het dier heen die mij angstvallig goed in de gaten houdt, foto, foto, foto, foto ik probeer niet te trillen maar dat lukt niet, ok ready roep ik, open die deur en let me out!!! Maar de hoofdpiet is nog niet klaar met mij, hij wil graag een foto voor zijn eigen verzameling, tuurlijk zeg ik, ik zou nu zo’n beetje alles doen als ik die kooi maar uit mag, nee zegt de man, ik hoef de foto niet te nemen, want hij wil mij op de foto hebben??!! Ohh roep ik, no problem, maar dat kunnen we toch buiten de kooi doen, en daar...... heb ik het een beetje verkeerd begrepen, de man wil een fotovan mij en de tijger, voor de duidelijkheid, hij wil dat ik bij de tijger ga zitten.....??!!! Ehh, are you kidding?? Vraag ik nog.....nee hoor, en een van zijn medewerkers gaat het voordoen en terwijl die naar het beest toeloopt begint ie te brullen, als een soort MGM leeuw, zijn bek wijd open, tijgerkwijl loopt langs zijn bek naar beneden, eeh, vriendelijk bedank ik voor de eer, ik ben wel goed maar niet gek!! Ok zegt de man, die van geen ophouden weet, we leggen hem vast met een riempje zodat hij niks kan doen, ZODAT HIJ NIKS KAN DOEN?? Had die man mij bij binnenkomst al niet verzekerd dat ze niks deden haha, maar de man blijft voet bij stuk houden, ok, no problem zeg ik, wetend dat ik sta te liegen dat ik barst.
Het beest wordt aangelijnd, de man met het geweer, haalt het gevaarte van zijn schouders en laadt het door, ik slik, tijger kijkt, ik sluip naderbij, de tijd staat stil, mijn hart ook, ik schrijdt nader, ik vlij mij naast het dier, die kijkt opzij, haalt zijn tong nogmaals langs zijn bek en legt zijn kop op mijn schoot, ik leg mijn arm op zijn rug, daarbij vermijdend zijn kop aan te raken, klik klik klik hoor ik op de achtergrond, mijn adem stokt, ik zweet, ik zucht en steun en dan..........is t alweer voorbij, we zijn klaar! Eehh nu al?, hoor ik mezelf verbijsterend zeggen, ik vond het eigenlijk wel leuk, net een grote kat, zeg ik nog, maar de hoofdpiet vindt niet dat we de kracht van Boedha moeten tarten, en daar heeft hij helemaal gelijk in.
Seeyoulater
Cheng
Na ongeveer een uurtje rijden is het zover we rijden een wat bescheiden parkeerplaats op en parkeren de auto onder wat bomen, tegen de hitte want het is vandaag wel 40 graden, dus koel blijven is het devies, we worden verwelkomd door de hoofd verzorger en die brengt ons direct door naar het verblijf, nou heb ik het niet zo op dierentuinen omdat ik nog steeds vindt dat het verkeerd is om dieren gevangen te zetten (hoe mooi hun verblijf ook is) voor het plezier van de mens, maar vandaag zet ik mijn principes even opzij, niet dat ik het ineens leuk gaat vinden maar het is niet elke dag dat ik een tijgerkooi instap en verbazingwekkend genoeg zijn het erge ruime kooien waar ik nu voorbij loop, ik neem aan dat deze dieren altijd zo ruim zitten en dat het niet is gedaan omdat ik nou toevallig daar ben.
De hoofdpiet vindt dat we bij het begin moeten beginnen en we gaan naar de kraamkamer, deze is wederom verbazingwekkend modern ingericht met allemaal mooie nieuwe en goede apparaatuur. En in de verte zie ik wat mensen bezig met wat welpjes te voederen, er zijn er 5, vijf leuke nieuwe aanwinsten voor dit bedrijf en nu zijn ze nog lief, klein en aaibaar dus ik zeg tegen onze begeleider: “ik durf het bijna niet te vragen”, al snapt hij de grap niet, hij begrijpt wel wat ik wil en in notime zit ik met een tijgertje op mijn schoot en een flesje melk in mijn handen en welpje te voeren, het dier blijkt een reusachtige honger te hebben en zo klein als ie is hij valt de fles aan als was t een prooi die hij gaat verorberen....ach zolang hij mij niet verorberd.
Ik heb ook een doek op mijn schoot gekregen want hun klauwen zijn beangstigend groot en....scherp, maar gelukkig heeft hij meer aandacht voor de fles dan voor mij, en na een kwartier of zo moeten we helaas verder...ik zou dit eigelijk de hele dag wel kunnen doen, maar de plicht roept....dus foto hier, foto daar, en zo komen langzaam maar zeker bij de big boys, en ja hoor we slaan een hoek om en daar sta ik oog in oog met volwassen, hongerig uitziende tijgers, slik.
Voordat ik de kooi instap krijg ik nog wel even een shit lading aan regels mee, dat hadden ze wel even iets eerder kunnen zeggen haha, ik hoop dat ik alles kan onthouden: loop rustig en beheerst, verlies nooit, maar dan ook nooit een tijger uit het oog, maak geen plotselinge bewegingen, aanraken mag, maar nooit en te nimmer zijn kop aanraken pfff, hier was ik zenuwachtig van maar om dingen nog erger te maken, blijkt er nog een man met een geweer mee de kooi in te gaan....ehh stamel ik, wijzend op die man, de hoofpiet verzekerd mij dat het slecht een voorzorg is en dat ik niet bang hoef te wezen.....bang ik hahaha. Ok, sla een kruisje, wrijf nog een keer over daar aanwezig boedhabuikje, en doe een schietgebedje, de kooi zwaait open en ik stap naar binnen, als een ware Sandokan, trotseer ik het lot, Sandokan, de tijger van Malijsie, kent u hem nog een onvergeetelijke rol van Kabir Bedi, Sandokan de man die met tijgers vocht, naar een boek van de italiaanse auteur Emilio Salgari, als kind kijk ik daar graag naar en fantaseerde dat ook ik met tijgers vocht, en vandaag.... wordt die droom misschien wel werkelijkheid.
De tijger draait onmiddelijk zijn kop om richting mij, aah, nieuw vlees, zie ik m denken, en alsof dat nog niet genoeg is kijkt hij me aan en gaat met zijn tong over zijn bek, het water loop uit zijn bek.
Heel voorzichtig loop ik om het dier heen die mij angstvallig goed in de gaten houdt, foto, foto, foto, foto ik probeer niet te trillen maar dat lukt niet, ok ready roep ik, open die deur en let me out!!! Maar de hoofdpiet is nog niet klaar met mij, hij wil graag een foto voor zijn eigen verzameling, tuurlijk zeg ik, ik zou nu zo’n beetje alles doen als ik die kooi maar uit mag, nee zegt de man, ik hoef de foto niet te nemen, want hij wil mij op de foto hebben??!! Ohh roep ik, no problem, maar dat kunnen we toch buiten de kooi doen, en daar...... heb ik het een beetje verkeerd begrepen, de man wil een fotovan mij en de tijger, voor de duidelijkheid, hij wil dat ik bij de tijger ga zitten.....??!!! Ehh, are you kidding?? Vraag ik nog.....nee hoor, en een van zijn medewerkers gaat het voordoen en terwijl die naar het beest toeloopt begint ie te brullen, als een soort MGM leeuw, zijn bek wijd open, tijgerkwijl loopt langs zijn bek naar beneden, eeh, vriendelijk bedank ik voor de eer, ik ben wel goed maar niet gek!! Ok zegt de man, die van geen ophouden weet, we leggen hem vast met een riempje zodat hij niks kan doen, ZODAT HIJ NIKS KAN DOEN?? Had die man mij bij binnenkomst al niet verzekerd dat ze niks deden haha, maar de man blijft voet bij stuk houden, ok, no problem zeg ik, wetend dat ik sta te liegen dat ik barst.
Het beest wordt aangelijnd, de man met het geweer, haalt het gevaarte van zijn schouders en laadt het door, ik slik, tijger kijkt, ik sluip naderbij, de tijd staat stil, mijn hart ook, ik schrijdt nader, ik vlij mij naast het dier, die kijkt opzij, haalt zijn tong nogmaals langs zijn bek en legt zijn kop op mijn schoot, ik leg mijn arm op zijn rug, daarbij vermijdend zijn kop aan te raken, klik klik klik hoor ik op de achtergrond, mijn adem stokt, ik zweet, ik zucht en steun en dan..........is t alweer voorbij, we zijn klaar! Eehh nu al?, hoor ik mezelf verbijsterend zeggen, ik vond het eigenlijk wel leuk, net een grote kat, zeg ik nog, maar de hoofdpiet vindt niet dat we de kracht van Boedha moeten tarten, en daar heeft hij helemaal gelijk in.
Seeyoulater
Cheng
