De kracht van Boedha!!
Blijf op de hoogte en volg Cheng
04 September 2015 | Thailand, Chon Buri
Ik heb het koud??? Droom ik?? Of ben ik al wakker? Ik kan het niet koud hebben ik ben in Thailand?? Ik open mijn ogen kijk op de klok zie dat het 06:30 uur is en dus tijd om op tijd te staan ik sla de lakens opzij en het kippevel verspreidt zich over mijn lichaam....verrek, ik heb het echt koud!! Hoe kan dat nou? Maar als ik boven het bed kijk snap ik waarom, de airco blaast nog op volle toeren, het is nu 16 graden in mijn kamer normaal zet ik hem ’s avonds wat hoger maar ik was zo moe gisterenavond dat ik dat schijnbaar vergeten ben. Maar geen zorgen want ik doe gewoon even de balkon deuren open en BAM!! De volle temperatuur van buiten slaat in een keer de kamer en 2 seconden later zweet ik alweer peultjes....nou ja peultjes, complete peulplanten! Dat ik nog niet ziek ben is een wonder, ik blijf de hele dag van de warmte naar de kou gaan en dat kan niet goed voor je zijn 16 graden, naar buiten 33 graden, winkel in 20 graden, weer naar buiten 35 graden, en dat de hele dag dooren dan ook nogmet een luchtvochtigheid van 80 procent, in mijn voorbereiding op deze reis las ik dat Thaise mensen graag een aantal keer per dag douchen, nu snap ik waarom....ik zelf zwem 2x per dag, douche ongeveer 5 keer per dag en verkleed mij even zoveel keer, elke keer als ik naar buiten ben geweest ben ik doorweekt, maar ach ik heb airco de meeste thaise mensen niet dus ik mag niet klagen.
Ik ga u even een kleine voorbeeld van mijn dag geven, ik sta dus elke dag lekker vroeg op, ik ga vervolgens naar het dak van hotel waar zich een enorm buiten zwembad bevind, dan trek ik een half uur of zo wat baantjes, ga naar de kamer douchen en aankleden en gelijk door naar het ontbijt, wat hier erg goed en bijzonder uitgebreid is, dan ga ik weer naar boven douche weer even kort en ga naar beneden voor de ochtend opdracht, die duurt meestal tot een uur of 12, daarna is het gewoon te warm om te werken, en bij terugkomst ga ik.....jawel douchen, dan mijn verhaaltje schrijven en een kleine siesta tot een uur of 6 in de middag dan beginnen we meestal aan opdracht 2 dat duurt dan weer tot een uur of 9 a 10 dan weer terug naar het hotel, ehh.... oh ja douchen en slapen want de volgende dag begint het avontuur weer opnieuw.
De opdracht van vandaag is de “Floating market” we stappen gezellig weer met zijn alle in de auto en gaan op weg ik zeg tegen mijn chauffeur: Karel, ik noem hem Karel want zijn Thaise naam bestaat uit zoveel woorden dat ik steeds halverwege niet meer wist hoe het nou verder moest, dus Karel!
Karel zeg ik we gaan naar de “Floating market” en hij zegt tegen mij: Foto’s maken, nou vindt ik dat om 2 redenen erg raar, 1.ik ben hier om foto’s te maken en dat weet hij en 2 hoe kan het dat de man ineens Nederlands tegen mij praat?? Hij kan amper Engels.....dus ik geef eigenlijk uit beleeftheid antwoord: ja duh.. we gaan foto’s maken, nu fronst hij zijn wenkbrauwen en ik heb door dat we te maken hebben met een taal verwarring want hij zegt weer : Foto’s maken? Ik kijk even vertwijffeld achterom naar mijn gids met een blik van HELP ME in mijn ogen, zij ziet het en vraagt een en ander in het Thais aan de man en die heeft de hele tijd geprobeerd engels te praten, hij zei niet: foto’s maken maar Floating market, ik verstond hem alleen niet en bied mijn verontschuldigingen aan door wederom mijn handen samen te voegen en een buiging te maken, hij maakt het gebaar terug....opgelost, kunnen wij in Nederland toch wat van leren.
De Floating market blijkt niet zo te zijn als wat ik er van gedacht had, ja er liggen wat bootjes, en ja ze verkopen op sommige bootjes ook wat maar het zijn niet de weeldige lange rijen met feestelijk versierde boten die je eigenlijk zou verwachten, maar het is niet anders, dan maar wat meer close ups geschoten want dan krijg je wel het gevoel van Thailand zonder dat de kijker ziet dat er eigenlijk niet zoveel te doen valt, het is wel weer erg warm en de zon straalt haar warmte regelrechtop mijn blote bolletje, ik probeer al de hele week iets van een hoofddeksel te scoren maar de gemiddelde Thaise mens heeft een iets kleiner hoofd dan mij en niets van wat ik ook probeer past mij, maar de meneer die de hele boel daar leid heeft een oplossing en ik krijg een soortement van rieten dak op mijn hoofd een soort kruising tussen zo’n chinese dakpan en een bijenkorf, waarvan de randen net over mijn schouders vallen dus ik bij tijd en wijlen mijn armen dicht tegen mijn lichaam leggen en dan schijnt de zon er niet zo op, het is ook een “one size fits all” dingetje want binnenin zit een soort vlechtwerk wat met de grootte van hoofd mee beweegt, het is alleen bij mij geen gezicht maar ach het helpt, klein detail het zorgt ervoor dat de toeristen aanwezig aldaar ineens geen oog meer hebben voor de markt meer voor die vreemde lange man metzo’n enorme raar ding op zijn hoofd, maar ach het went.
Na een uurtje bezig te zijn geweest mag ik zelfs van schipper de boot besturen, nou ja boot, het is een kano en die drijf je voor en bestuur met een, ja EEN peddel, en de man die nu het heft aan mij overlaat liet het er bijzonder makkelijk uitzien en na de 1e minuten gevaren te hebben blijkt dat dus ook NIET waar te zijn want ik boor de hele kano met crew en al in de oever, er is gelukkig niemand te water de stuurman helpt even om ons weer vlot te trekken en warempel als je het wat langer doet gaat het best wel, maar na een tijdje vindt ik het toch veiliger om het stuur weer uit handen te geven, want anders komen we niet veilig weer terug op het droge.
De volgende stop blijkt “Big Boedha” en inderdaad datis het “BIG Boedha” een enorm Boedha beeld ergens op de top van berg, maar het is zo groot dat ik denk dat je het in Bangkok nog kan zien, en ik besluit ter plekke om de grootheid van Boedha nog wat meer te vergroten en dat wil ik doen door aan de voet van het beeld te gaan zitten en vanaf daar een foto omhoog te maken en zo een optische illusie te wekken dat het lijkt dat het beeld nog groter is dan het in werkelijkheid is, ik vraag uiteraard eerst even na of dat geen Godsdienst problemen gaat opleveren maar dat blijkt van niet dus ik loop naar het beeld kniel, maar ik heb de hele weg al last van mijn schoenen, en terwijl ik kniel en zo laag mogelijk bij grond probeer te komen voor een beter effect, gaan de schoenen pijner en pijner doen dus ik besluit ze even uit doen, ik kniel voor Boedha maak de foto, ga mijn schoenen weer aantrekken en heb ineens de aandacht van alle aanwezigen Thaise gelovers, ze drommen zich in grote getallen om mij heen en schreeuwen luid, in het Thais naar mij.....ehhh heb ik wat gedaan? Vraag ik aan mijn tolk....het tegendeel blijkt waar, ik heb per ongeluk iets heel ergs goed gedaan en de levert mij ineens heel veel respect op, ik heb mijn schoenen uitgedaan en dat is hier een hoge vorm van nederigheid voor Boedha en iedereen is gewoon verbaasd dat ik als vreemde lange “farang” dit gebruik begrijp, ik vraag mijn tolk aan de mensen uit te leggen dat het per ongeluk ging en dat mijn schoenen gewoon pijn deden maar zij zegt: laat maar, en geniet ervan, dat is de kracht van Boedha!!
Seeyoulater
Cheng
Ik ga u even een kleine voorbeeld van mijn dag geven, ik sta dus elke dag lekker vroeg op, ik ga vervolgens naar het dak van hotel waar zich een enorm buiten zwembad bevind, dan trek ik een half uur of zo wat baantjes, ga naar de kamer douchen en aankleden en gelijk door naar het ontbijt, wat hier erg goed en bijzonder uitgebreid is, dan ga ik weer naar boven douche weer even kort en ga naar beneden voor de ochtend opdracht, die duurt meestal tot een uur of 12, daarna is het gewoon te warm om te werken, en bij terugkomst ga ik.....jawel douchen, dan mijn verhaaltje schrijven en een kleine siesta tot een uur of 6 in de middag dan beginnen we meestal aan opdracht 2 dat duurt dan weer tot een uur of 9 a 10 dan weer terug naar het hotel, ehh.... oh ja douchen en slapen want de volgende dag begint het avontuur weer opnieuw.
De opdracht van vandaag is de “Floating market” we stappen gezellig weer met zijn alle in de auto en gaan op weg ik zeg tegen mijn chauffeur: Karel, ik noem hem Karel want zijn Thaise naam bestaat uit zoveel woorden dat ik steeds halverwege niet meer wist hoe het nou verder moest, dus Karel!
Karel zeg ik we gaan naar de “Floating market” en hij zegt tegen mij: Foto’s maken, nou vindt ik dat om 2 redenen erg raar, 1.ik ben hier om foto’s te maken en dat weet hij en 2 hoe kan het dat de man ineens Nederlands tegen mij praat?? Hij kan amper Engels.....dus ik geef eigenlijk uit beleeftheid antwoord: ja duh.. we gaan foto’s maken, nu fronst hij zijn wenkbrauwen en ik heb door dat we te maken hebben met een taal verwarring want hij zegt weer : Foto’s maken? Ik kijk even vertwijffeld achterom naar mijn gids met een blik van HELP ME in mijn ogen, zij ziet het en vraagt een en ander in het Thais aan de man en die heeft de hele tijd geprobeerd engels te praten, hij zei niet: foto’s maken maar Floating market, ik verstond hem alleen niet en bied mijn verontschuldigingen aan door wederom mijn handen samen te voegen en een buiging te maken, hij maakt het gebaar terug....opgelost, kunnen wij in Nederland toch wat van leren.
De Floating market blijkt niet zo te zijn als wat ik er van gedacht had, ja er liggen wat bootjes, en ja ze verkopen op sommige bootjes ook wat maar het zijn niet de weeldige lange rijen met feestelijk versierde boten die je eigenlijk zou verwachten, maar het is niet anders, dan maar wat meer close ups geschoten want dan krijg je wel het gevoel van Thailand zonder dat de kijker ziet dat er eigenlijk niet zoveel te doen valt, het is wel weer erg warm en de zon straalt haar warmte regelrechtop mijn blote bolletje, ik probeer al de hele week iets van een hoofddeksel te scoren maar de gemiddelde Thaise mens heeft een iets kleiner hoofd dan mij en niets van wat ik ook probeer past mij, maar de meneer die de hele boel daar leid heeft een oplossing en ik krijg een soortement van rieten dak op mijn hoofd een soort kruising tussen zo’n chinese dakpan en een bijenkorf, waarvan de randen net over mijn schouders vallen dus ik bij tijd en wijlen mijn armen dicht tegen mijn lichaam leggen en dan schijnt de zon er niet zo op, het is ook een “one size fits all” dingetje want binnenin zit een soort vlechtwerk wat met de grootte van hoofd mee beweegt, het is alleen bij mij geen gezicht maar ach het helpt, klein detail het zorgt ervoor dat de toeristen aanwezig aldaar ineens geen oog meer hebben voor de markt meer voor die vreemde lange man metzo’n enorme raar ding op zijn hoofd, maar ach het went.
Na een uurtje bezig te zijn geweest mag ik zelfs van schipper de boot besturen, nou ja boot, het is een kano en die drijf je voor en bestuur met een, ja EEN peddel, en de man die nu het heft aan mij overlaat liet het er bijzonder makkelijk uitzien en na de 1e minuten gevaren te hebben blijkt dat dus ook NIET waar te zijn want ik boor de hele kano met crew en al in de oever, er is gelukkig niemand te water de stuurman helpt even om ons weer vlot te trekken en warempel als je het wat langer doet gaat het best wel, maar na een tijdje vindt ik het toch veiliger om het stuur weer uit handen te geven, want anders komen we niet veilig weer terug op het droge.
De volgende stop blijkt “Big Boedha” en inderdaad datis het “BIG Boedha” een enorm Boedha beeld ergens op de top van berg, maar het is zo groot dat ik denk dat je het in Bangkok nog kan zien, en ik besluit ter plekke om de grootheid van Boedha nog wat meer te vergroten en dat wil ik doen door aan de voet van het beeld te gaan zitten en vanaf daar een foto omhoog te maken en zo een optische illusie te wekken dat het lijkt dat het beeld nog groter is dan het in werkelijkheid is, ik vraag uiteraard eerst even na of dat geen Godsdienst problemen gaat opleveren maar dat blijkt van niet dus ik loop naar het beeld kniel, maar ik heb de hele weg al last van mijn schoenen, en terwijl ik kniel en zo laag mogelijk bij grond probeer te komen voor een beter effect, gaan de schoenen pijner en pijner doen dus ik besluit ze even uit doen, ik kniel voor Boedha maak de foto, ga mijn schoenen weer aantrekken en heb ineens de aandacht van alle aanwezigen Thaise gelovers, ze drommen zich in grote getallen om mij heen en schreeuwen luid, in het Thais naar mij.....ehhh heb ik wat gedaan? Vraag ik aan mijn tolk....het tegendeel blijkt waar, ik heb per ongeluk iets heel ergs goed gedaan en de levert mij ineens heel veel respect op, ik heb mijn schoenen uitgedaan en dat is hier een hoge vorm van nederigheid voor Boedha en iedereen is gewoon verbaasd dat ik als vreemde lange “farang” dit gebruik begrijp, ik vraag mijn tolk aan de mensen uit te leggen dat het per ongeluk ging en dat mijn schoenen gewoon pijn deden maar zij zegt: laat maar, en geniet ervan, dat is de kracht van Boedha!!
Seeyoulater
Cheng
