Het meest uitgesproken woord
Door: Cheng
Blijf op de hoogte en volg Cheng
16 April 2017 | Thailand, Pattaya
Ja, ik geef u even de tijd om daarover na te denken, ik ben nu al een tijdje hier en ik heb alleen het laatste uur geteld…..127 keer dat is meer dan 2x per minuut dat iemand dit woord uitspreekt hier en nee het is niet ‘farang’, of ‘boomboom’, ook niet ‘lookie lookie no buying’, zelfs niet Swadikaaaaa, wat je ook overal veel en vaak hoort. In elke stad, plaats of dorp wordt dit woord miljoenen keren per dag in heel Thailand uitgesproken…..’massage’.
En dan meestal met een vraagteken erachter ‘massage?’ ten teken dat je in dit zoveelste etablissement je aan je grieven kunt komen wat betreft het knijpen en kneden van andermans lichaamsdelen. En dat bedoel ik dan niet eens seksueel, nee duizenden mensen vanuit alle windstreken van deze globe vinden het heerlijk om iemand anders met zijn of haar handen hun zwetende voeten te laten betasten om na een uur te kunnen zeggen dat ze zooooo hebben genoten, nou das mooi maar voor mij is dat helaas niet weggelegd, ik ga nu een aantal mensen tegen de haren instrijken en zeggen dat massage voor mij, let op mensen, ik zeg: voor mij….totaal geen nut heeft!!
En toch al die salons die je hier overal ziet zitten vaak vol en als je dan naar binnen kijkt zie je iedereen met pijn betrokken gelaat omdat de masseuse weer eens te hard in je knieholte staat te drukken. Lekker hoor.
Nee geef mij maar lekker en vooral vreemd eten, nou dan zit je in Thailand op zijn plaats, de meest exotische gerechten zijn de afgelopen dagen aan mijn smaak pappillen voorbij getrokken, en wat het allemaal weet ik ook niet want het bestellen gaat hier voornamelijk van plaatjes, en als het er lekker uitziet, dan bestel je het.
En toevallig is dat de laatste paar dagen ook mijn werk hier, eten er lekker laten uitzien op de foto, nu denkt u natuurlijk ja duh simpel!! Maar nee daar komt echt heel wat bij kijken. Zo zijn we voor een bord al bijna 2 tot 3 uur bezig, elk draadje pasta, elk stukje paprika, iedere bosui moet perfect liggen, de juiste hoek moet worden gekozen en de belichting moet subliem zijn alvorens ik maar de sluiterknop mag indrukken, er zijn 9 man bezig om 1 bord zo neer te zetten dat het water je in de mond moet lopen als je de foto terugziet aan de wand van een restaurant. Ik heb overigens wel het geluk dat ik, tijdens het wachten op de staging, ook het gerecht mag proeven.
En het heeft als voordeel dat ik ook op plaatsen kom die geen westerling ooit heeft gezien, want die kunnen domweg deze eettentjes niet vinden, voorbeeld: het laatste restaurantje waar we naar toe reden was op, wat wij zouden noemen, een A1 locatie, aan het water omringt door groen, klinkt idyllisch niet? Maar om er te komen moest ik met mijn erg groot uitgevallen auto door steegjes manoeuvreren die bijna kleiner waren dan de breedte van mijn auto soms had ik maar 5 centimeter over aan beide zijde, en dan maar hopen dat ik geen tegenligger tegenkom!!
En als je die steeg goed had volbracht moest via de opslagruimte van een bouwbedrijf door een heel smal stenen poortje om vervolgens doortocht geld te moeten betalen aan het lokale stamhoofd en vervolgens mag je parkeren op een scheepswerf en achter die werf…..ontpopt zich ineens een landschap, er staan tientallen tafels en stoelen, er staat personeel keurig in uniform, er is een uitzicht over de rivier van Bangkok, en zonder mijn gidsen en lokale hulp, had ik 1000 jaar kunnen zoeken en nog had ik het niet gevonden.
Maar terwijl iedereen bezig is om alles in gereedheid te brengen voor mijn ene fotootje, en ik nog even geniet van de maaltijd die mij wordt gebracht hoor ik naast mij het tuftuftuffen van een klein bootje die je hier in Bangkok in de 100tallen over de rivier ziet gaan, maar dit bootje komt langszij begint luid te toeteren en iets te roepen en wat hij roept blijkt iets van reclame, voor zichzelf weliswaar, want hij verkoopt……eten....:) vanaf zijn boot, of er iemand nog wat wil bestellen? En zowaar er zijn mensen die iets kopen en gewoon opeten aan hun tafel van het restaurant dat niets maar dan ook niets te maken heeft met de man in zijn bootje. Alleen in Thailand!!! Prachtig!!
Eet smakelijk
Cheng
En dan meestal met een vraagteken erachter ‘massage?’ ten teken dat je in dit zoveelste etablissement je aan je grieven kunt komen wat betreft het knijpen en kneden van andermans lichaamsdelen. En dat bedoel ik dan niet eens seksueel, nee duizenden mensen vanuit alle windstreken van deze globe vinden het heerlijk om iemand anders met zijn of haar handen hun zwetende voeten te laten betasten om na een uur te kunnen zeggen dat ze zooooo hebben genoten, nou das mooi maar voor mij is dat helaas niet weggelegd, ik ga nu een aantal mensen tegen de haren instrijken en zeggen dat massage voor mij, let op mensen, ik zeg: voor mij….totaal geen nut heeft!!
En toch al die salons die je hier overal ziet zitten vaak vol en als je dan naar binnen kijkt zie je iedereen met pijn betrokken gelaat omdat de masseuse weer eens te hard in je knieholte staat te drukken. Lekker hoor.
Nee geef mij maar lekker en vooral vreemd eten, nou dan zit je in Thailand op zijn plaats, de meest exotische gerechten zijn de afgelopen dagen aan mijn smaak pappillen voorbij getrokken, en wat het allemaal weet ik ook niet want het bestellen gaat hier voornamelijk van plaatjes, en als het er lekker uitziet, dan bestel je het.
En toevallig is dat de laatste paar dagen ook mijn werk hier, eten er lekker laten uitzien op de foto, nu denkt u natuurlijk ja duh simpel!! Maar nee daar komt echt heel wat bij kijken. Zo zijn we voor een bord al bijna 2 tot 3 uur bezig, elk draadje pasta, elk stukje paprika, iedere bosui moet perfect liggen, de juiste hoek moet worden gekozen en de belichting moet subliem zijn alvorens ik maar de sluiterknop mag indrukken, er zijn 9 man bezig om 1 bord zo neer te zetten dat het water je in de mond moet lopen als je de foto terugziet aan de wand van een restaurant. Ik heb overigens wel het geluk dat ik, tijdens het wachten op de staging, ook het gerecht mag proeven.
En het heeft als voordeel dat ik ook op plaatsen kom die geen westerling ooit heeft gezien, want die kunnen domweg deze eettentjes niet vinden, voorbeeld: het laatste restaurantje waar we naar toe reden was op, wat wij zouden noemen, een A1 locatie, aan het water omringt door groen, klinkt idyllisch niet? Maar om er te komen moest ik met mijn erg groot uitgevallen auto door steegjes manoeuvreren die bijna kleiner waren dan de breedte van mijn auto soms had ik maar 5 centimeter over aan beide zijde, en dan maar hopen dat ik geen tegenligger tegenkom!!
En als je die steeg goed had volbracht moest via de opslagruimte van een bouwbedrijf door een heel smal stenen poortje om vervolgens doortocht geld te moeten betalen aan het lokale stamhoofd en vervolgens mag je parkeren op een scheepswerf en achter die werf…..ontpopt zich ineens een landschap, er staan tientallen tafels en stoelen, er staat personeel keurig in uniform, er is een uitzicht over de rivier van Bangkok, en zonder mijn gidsen en lokale hulp, had ik 1000 jaar kunnen zoeken en nog had ik het niet gevonden.
Maar terwijl iedereen bezig is om alles in gereedheid te brengen voor mijn ene fotootje, en ik nog even geniet van de maaltijd die mij wordt gebracht hoor ik naast mij het tuftuftuffen van een klein bootje die je hier in Bangkok in de 100tallen over de rivier ziet gaan, maar dit bootje komt langszij begint luid te toeteren en iets te roepen en wat hij roept blijkt iets van reclame, voor zichzelf weliswaar, want hij verkoopt……eten....:) vanaf zijn boot, of er iemand nog wat wil bestellen? En zowaar er zijn mensen die iets kopen en gewoon opeten aan hun tafel van het restaurant dat niets maar dan ook niets te maken heeft met de man in zijn bootje. Alleen in Thailand!!! Prachtig!!
Eet smakelijk
Cheng
