Wie wilde er ook alweer een voetbalshirt?
Door: Cheng
Blijf op de hoogte en volg Cheng
14 Oktober 2018 | Filipijnen, Manilla
Hallo lieve mensen ik ga proberen mijn aanvankelijke aversie tegen dit land in te tomen, maar dat zal niet makkelijk zijn, zodra je hier aankomt krijg je werkelijk een zogeheten, cultuurshock. Vooral als je deelneemt aan het verkeer. Het gaat hier echt heel anders toe dan welke afgelegen plaats ik ook heb bezocht op deze globe, nog nooit van van mijn leven heb ik zulk een egoistisch volk gezien als hier, maar en dat zeg ik er gelijk bij ...alleen maar in het verkeer!!
Zodra de Filipino mens uit de auto stapt is het voorbij en zijn het vriendelijke en warme persoonlijkheden, maar bouw een auto om ze heen en het worden monsters, niemand krijgt voorrang, je neemt voorrang uiteraard onder bijzonder luid getoeter van de andere automobilisten, zelfs hulpdiensten die allerlei lichten en geluidssignalen voeren, krijgen geen centimeter ruimte. Je rijdt hier op een driebaans weg met z'n achten naast elkaar en geloof me het scheelt soms maar millimeters en dan is er ook overal wel wat werk aan de weg dan wordt de driebaansweg een eenbaans, waar iedereen zich als eerste doorheen wil wurmen, geloof me...Dit was geen pretje maar ik heb het gered en ...heel belangrijk de verhuurder heeft geen extra krasje kunnen ontdekken, ik laat even in het midden of er daadwerkelijk een zat, haha.
Maar nu ik toch hier ben, maak ik maar gelijk even gebruik van de situatie, als ik op reis ga vragen vele mensen mij soms om iets mee te nemen voor hun, normaal doe ik dat niet want dan kom ik met honderden kilo's extra gewicht terug, maar af en toe ben ik de rotste niet. Zo ken ik iemand die spaart voetbalshirts uit alle landen en hij vraagt altijd heel beleefd of ik, als ik toevallig iets tegenkom, dat dan wil meenemen, dus hij heeft ze nu uit China en Thailand maar nog niet uit....u snapt hem.
Dus even google-en leert mij dat het nationale team van de Filipijnen de Azkals zijn en... ze hebben een stadion hier in Manilla dus dit moet niet al te moeilijk zijn, zou je denken, helaas....elke lokale markt die ik tegen kom heeft wel gehoord van de Azkals maar heeft geen shirt van deze club, ze hebben wel, zo zeggen ze mij allemaal, een shirt van Kobe Bryant? Eeh, wat moet ik daar nu mee want dat is een basketballer en geen voetballer?.... Wat blijkt, ik ben in het enige land ter wereld waar mensen niet van voetbal houden maar dol zijn op basketbal, maar ik geef niet zo snel op, dus ook alle sportzaken die ik tegenkom krijgen, als ik ten minste binnen kan komen want de gemiddelde deur hoogte is hier 1 meter 80, bezoek van mij.
Maar het mag niet baten er is werkelijk nergens 1 shirt te krijgen van deze mysterieuze ploeg, maar ik wil ook niemand teleurstellen dus op de laatste dag van mijn verblijf (Goddank, ik mag weg hier) besluit ik tot een laatste poging, het stadion zelf...dat ligt hemelsbreed 9 km van mijn hotel de routeplanner op mijn telefoon geeft 23 minuten op, dat moet vertaald worden naar Manilla tijd dus 4 uur en 19 minuten later, met dank aan het fantastische verkeer hier, rij ik het terrein op van DE ploeg van de Fillipijnen. Na enig gezoek kan een manager van het team mij vertellen dat er ook daar... GEEN shirts te koop, te krijg of zelfs te leen zijn. Zo jammer dit! Ik ga mij nu maar geestelijk voor bereiden op mijn lange, lange rit terug naar mijn hotel 9 km verderop, ik kan beter gaan lopen maar dan moet ik weer terug komen voor de auto.
Op het moment dat ik zwaar teleurgesteld weer wil instappen vraagt de managermeneer of ik iets wil drinken? Vreemde vraag vindt ik zelf maar goed ik heb niets anders te doen dan aan te sluiten in de file, dus ik besluit tot een kopje koffie, verkeerd besluit helaas want dat is niet 'available' en ook dat zijn 2 veel gehoorde woordjes 'not available' zelfs Coca Cola bij Mcdonalds is: 'not available' wat er dan wel is vraag ik: icetea en iets van groene slijmerige vruchtensap, is het antwoord, ik besluit tot de groene drap en terwijl ik dit bocht zo vriendelijk mogelijk naar binnen probeer te werken krijg ik het gevoel dat deze meneer mij aan de praat probeert te houden, ook dat gebeurt wel meer hier voor verschillende redenen, 1 om ergens geld van mij te bemachtigen, 2 om gewoon in mijn buurt te zijn, want zo'n lange man zien ze hier niet zo vaak, ik sta daarom hier ook op honderden stiekum genomen selfies, of gewoon omdat mijn zich verveelt en iets te doen wil hebben en mij daarvoor gebruikt.
Ik ben er nog niet achter tot welke categorie deze gast behoort maar, de andere optie is uren in de file dus....
en nu ga ik publiekelijk mijn excuses aanbieden aan deze meneer, want de reden waarom ik aan de praat werd gehouden is fantastisch, in de tijd dat wij hier zitten te kwebbelen heeft meneer een shirt laten aanrukken, met broek nogal liefst en dat krijg ik nu zomaar aangeboden, van enige betaling wil meneer niets weten, hij is blij dat hij van dienst kon zijn.
Wow, na alle verkeers ellende hier is dit een openbaring, ik deel deze man mijn eeuwige dankbaarheid en ga na vele welgemeende ' Maramings salamats' op weg terug naar mijn hotel dat ik in iets minder dan 1 uur en 9 minuten bereik dankzij het late tijdstip, en terwijl ik vol trots naar het shirt zit te staren gok ik zomaar dat dit shirt ter plekke is gemaakt door deze mensen, u weet wel een 'sticker en een strijkijzer' maar dat maakt mij nu niets meer uit, ik heb een shirt en belangrijker...ik weet dat diep van binnen alle Fillipijnse mensen een hart hebben, maar...niet allemaal...dat bewijst de gebeurtenis van morgen, maar daarover later meer.
Paalam
Cheng
Zodra de Filipino mens uit de auto stapt is het voorbij en zijn het vriendelijke en warme persoonlijkheden, maar bouw een auto om ze heen en het worden monsters, niemand krijgt voorrang, je neemt voorrang uiteraard onder bijzonder luid getoeter van de andere automobilisten, zelfs hulpdiensten die allerlei lichten en geluidssignalen voeren, krijgen geen centimeter ruimte. Je rijdt hier op een driebaans weg met z'n achten naast elkaar en geloof me het scheelt soms maar millimeters en dan is er ook overal wel wat werk aan de weg dan wordt de driebaansweg een eenbaans, waar iedereen zich als eerste doorheen wil wurmen, geloof me...Dit was geen pretje maar ik heb het gered en ...heel belangrijk de verhuurder heeft geen extra krasje kunnen ontdekken, ik laat even in het midden of er daadwerkelijk een zat, haha.
Maar nu ik toch hier ben, maak ik maar gelijk even gebruik van de situatie, als ik op reis ga vragen vele mensen mij soms om iets mee te nemen voor hun, normaal doe ik dat niet want dan kom ik met honderden kilo's extra gewicht terug, maar af en toe ben ik de rotste niet. Zo ken ik iemand die spaart voetbalshirts uit alle landen en hij vraagt altijd heel beleefd of ik, als ik toevallig iets tegenkom, dat dan wil meenemen, dus hij heeft ze nu uit China en Thailand maar nog niet uit....u snapt hem.
Dus even google-en leert mij dat het nationale team van de Filipijnen de Azkals zijn en... ze hebben een stadion hier in Manilla dus dit moet niet al te moeilijk zijn, zou je denken, helaas....elke lokale markt die ik tegen kom heeft wel gehoord van de Azkals maar heeft geen shirt van deze club, ze hebben wel, zo zeggen ze mij allemaal, een shirt van Kobe Bryant? Eeh, wat moet ik daar nu mee want dat is een basketballer en geen voetballer?.... Wat blijkt, ik ben in het enige land ter wereld waar mensen niet van voetbal houden maar dol zijn op basketbal, maar ik geef niet zo snel op, dus ook alle sportzaken die ik tegenkom krijgen, als ik ten minste binnen kan komen want de gemiddelde deur hoogte is hier 1 meter 80, bezoek van mij.
Maar het mag niet baten er is werkelijk nergens 1 shirt te krijgen van deze mysterieuze ploeg, maar ik wil ook niemand teleurstellen dus op de laatste dag van mijn verblijf (Goddank, ik mag weg hier) besluit ik tot een laatste poging, het stadion zelf...dat ligt hemelsbreed 9 km van mijn hotel de routeplanner op mijn telefoon geeft 23 minuten op, dat moet vertaald worden naar Manilla tijd dus 4 uur en 19 minuten later, met dank aan het fantastische verkeer hier, rij ik het terrein op van DE ploeg van de Fillipijnen. Na enig gezoek kan een manager van het team mij vertellen dat er ook daar... GEEN shirts te koop, te krijg of zelfs te leen zijn. Zo jammer dit! Ik ga mij nu maar geestelijk voor bereiden op mijn lange, lange rit terug naar mijn hotel 9 km verderop, ik kan beter gaan lopen maar dan moet ik weer terug komen voor de auto.
Op het moment dat ik zwaar teleurgesteld weer wil instappen vraagt de managermeneer of ik iets wil drinken? Vreemde vraag vindt ik zelf maar goed ik heb niets anders te doen dan aan te sluiten in de file, dus ik besluit tot een kopje koffie, verkeerd besluit helaas want dat is niet 'available' en ook dat zijn 2 veel gehoorde woordjes 'not available' zelfs Coca Cola bij Mcdonalds is: 'not available' wat er dan wel is vraag ik: icetea en iets van groene slijmerige vruchtensap, is het antwoord, ik besluit tot de groene drap en terwijl ik dit bocht zo vriendelijk mogelijk naar binnen probeer te werken krijg ik het gevoel dat deze meneer mij aan de praat probeert te houden, ook dat gebeurt wel meer hier voor verschillende redenen, 1 om ergens geld van mij te bemachtigen, 2 om gewoon in mijn buurt te zijn, want zo'n lange man zien ze hier niet zo vaak, ik sta daarom hier ook op honderden stiekum genomen selfies, of gewoon omdat mijn zich verveelt en iets te doen wil hebben en mij daarvoor gebruikt.
Ik ben er nog niet achter tot welke categorie deze gast behoort maar, de andere optie is uren in de file dus....
en nu ga ik publiekelijk mijn excuses aanbieden aan deze meneer, want de reden waarom ik aan de praat werd gehouden is fantastisch, in de tijd dat wij hier zitten te kwebbelen heeft meneer een shirt laten aanrukken, met broek nogal liefst en dat krijg ik nu zomaar aangeboden, van enige betaling wil meneer niets weten, hij is blij dat hij van dienst kon zijn.
Wow, na alle verkeers ellende hier is dit een openbaring, ik deel deze man mijn eeuwige dankbaarheid en ga na vele welgemeende ' Maramings salamats' op weg terug naar mijn hotel dat ik in iets minder dan 1 uur en 9 minuten bereik dankzij het late tijdstip, en terwijl ik vol trots naar het shirt zit te staren gok ik zomaar dat dit shirt ter plekke is gemaakt door deze mensen, u weet wel een 'sticker en een strijkijzer' maar dat maakt mij nu niets meer uit, ik heb een shirt en belangrijker...ik weet dat diep van binnen alle Fillipijnse mensen een hart hebben, maar...niet allemaal...dat bewijst de gebeurtenis van morgen, maar daarover later meer.
Paalam
Cheng
