On the road again deel 2

Ik ga even een stapje terug, lieve mensen, aan het einde van mijn vorige verhaal was ik al bijna op de terugweg en er is nog van alles tussendoor gebeurt. De vlucht van Zavetem naar Suvarnabhumi (uiteraard met Emirates, de beste luchtvaart maatschappij ter wereld.) verliep voorspoedig, de hele trip verliep eigenlijk vele malen vlotter dan verwacht, in Belgie inchecken, makkie, boarden op een plaats met zeeen van beenruimte, makkie, slapen tot aan Dubai, makkie, overstappen op de vlucht naar Bangkok, makkie, maar dan….Suvarnabhumi….

….. de aankomst aldaar is nooit een makkie, allereerst parkeert het vliegtuig meestal op een Godverlaten uithoek van de luchthaven, en als je dan na 40 minuten lopen eindelijk bij de douane bent moet je eerst je arrivalcard invullen en daarna achteraan sluiten in een hele, hele, hele, lange rij…. wachtend op meneer de douanier en dan maar hopen dat hij je, na het nemen van je vingerafdrukken, doorlaat tot de ‘gateway to Asia’ Bangkok, meestal heb je die arrival kaart niet goed ingevuld en mag je uit de rij stappen en is je beurt vergaan, vervolgens zet je dat ene kruisje wat je per ongeluk vergeten was en mag je weer achter de eerstvolgend aansluiten, hopende dat het nu wel goedgekeurd gaat worden……..maar….. NIETS van dat alles is dit jaar het geval !

Verbazing maakt zich meester van mij als ik aankom, bij aankomst vandaag blijken er karretjes te rijden die passagiers, die dat willen, naar de douane te brengen, plus…... HALLELUJAH… per 1 oktober van dit jaar blijkt de arrivalcard afgeschaft te zijn!!!! En als klapper op de beverstaart, staat er niemand, ik herhaal, NIEMAND voor de douane balie, lieve mensen van het vliegtuig tot in de aankomsthal, 9 minuten!! Ter vergelijking van vorig jaar 1 uur en 33 minuten. Het helpt overigens wel als je net als ik geen koffer meeneemt.

Ik reis altijd, alleen met een carry-on, reuze makkelijk, daar passen genoeg kleren in voor 4 dagen en daarna breng je ze naar de wasserette en meestal diezelfde dag heb je het alweer gewassen en gestreken retour. Voor de rest neem ik alleen een luchtje mee en een deo, de rest kun je hier op elke straathoek kopen, badschuim, shampoo enz. Lief volk des vaderlands, je hebt echt niet zoveel nodig op reis….je id, wat geld, en een goed humeur brengen je een heel end. Zoals ze hier zeggen: er zijn overal aardige mensen en als je er geen een kunt vinden, wees er dan zelf een.

Nog wel 1 kleine in memoriam: mijn 2^e carry-on koffertje in 12 jaar is helaas bij deze reis naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, na jaren van zeer trouwe dienst waren zijn wieltjes op, helaas is er bij het uit de overhead storage halen van de koffer 1 wiel geamputeerd. En was het beter om hem helemaal uit zijn lijden te verlossen, bedankt voor je dienst aan het volk en vaderland, lieve koffer, je zal gemist worden.

Voorlopig, zit ik met mijn zachtaardige achterwerk achter een ‘watermelon shake’ in een fantastisch restaurant midden in Ayutthaya, maar daarover meer in mijn volgende verhaaltje, want sommige restaurants hier zijn een klasse apart, werkelijk unieke eet gelegenheden.

Ik neem nog een sipje van mijn shake, aanschouw een toerist die een paar dames probeert te imponeren met een handstand aan de rand van het zwembad, (ja ja, een zwembad midden in een restaurant) hij maakt alleen een klein foutje slaat door naar de verkeerde kant en…...kan terug naar zijn kamer om zich om te kleden, heel amusant.

Succes allemaal en denk aan mij

Cheng