Wat hoorn ik toch?

Toen ik hier een aantal weken geleden heen moest was dat voor een droevige reden, u herinnert zich allemaal mijn vriend Maikel voor wie ik uit alle uithoeken van deze planeet voetbal tenues mee nam, die verzamelde hij en ik had altijd een plekje over in mij koffer voor die shirts. (lees mijn vorige story’s) welnu, hij is een jaar geleden zijn droom achterna gegaan en is met zijn gezin verhuisd naar Hongarije, waarom Hongarije, ik begreep dat zelf ook niet maar nu ik er ben snap ik het, helaas is hij nu een paar maanden geleden plotseling overleden op 41 jarige leeftijd, dat was een klap voor iedereen die hem gekend heeft, vooral voor zijn gezin, aangezien hij altijd voor iedereen klaarstond, dus toen ik hier een aantal weken geleden was, was dat voor zijn begrafenis.

Maar in die korte tijd dat ik dit land mocht meemaken is er nog iets anders gebeurd, ik kreeg een virus, het Hongarije virus, ik was onder de indruk van hoe men hier leeft, woont en werkt. Vandaar dat ik nu terug ben om zijn familie een beetje te steunen en om te kijken of dat leven ook iets voor mij zou kunnen zijn?

Dus om de lokale bevolking te leren kennen poedel ik mij onder in de wereld die Hongarije heet, en via Maikel zijn gezin leer ik aardig wat mensen kennen, vreemd genoeg weinig Hongaren want er schijnen hier best wel veel medelanders te wonen, al dan niet in hun 2^e huisje.

Op dag 1 mag ik mee met de familie, ze zijn uitgenodigd door een Nederlands/Belgisch stel dat hier resideert en ik mocht meekomen, vriendelijkheid in dit land, check!

Op het menu staat Goulash, ik heb dat nooit willen eten want het leek mij niet zo lekker met al die dingen die ze er in tv programma’s wel eens door mengen, wat blijkt, je kunt het ook klaarmaken met dingen die wel lekker zijn, getuige de 3 keer dat ik heb opgeschept tijdens mijn bezoek aan deze mensen. Ik heb werkelijk erg lekker gegeten.

Na het diner is het tijd voor noeste arbeid ergens op het land van deze mensen ligt ergens een rolletje hooi van 350 kilo en dat moet van een berg af richting hun schuur als voer voor de verschillende levende haven die hier rondloopt, heeft u wel eens geprobeerd in het pikkedonker op vreemd terrein, dwars door de bush, een baal stro te vinden en te verplaatsen? Ik kan het aanraden, zelden heb ik mij zo geamuseerd als die avond, na 14 minuten hadden we de baal gevonden en begon de lange afdaling naar beneden, dat moest langzaam want als die baal momentum krijgt kan je het vergeten en maalt die alles op zijn pad aan gort, voordeel: hij is wel snel beneden, dit was alleen niet de bedoeling, ook voor de baal lopen om hem tegen te houden voordat hij snelheid krijgt, is niet aan te raden, ik herhaal, is NIET aan te raden.

Plotseling voel ik iets, op een plek waar ik nooit zoveel voel, heel hoog, aan de achterkant, tussen mijn benen prikt iets? Op het moment dat ik wil voelen wat dat is, begint het te blaten, het blijkt een schaap met hoorns, ik wist niet dat het bestond maar ik voel ze nu wel, op een plek waar je ze niet wil voelen. Het blijkt geen aanval op mij maar op de rol hooi die wij naar beneden aan het rollen zijn, ze hebben honger en aangezien ik ondertussen ook bedekt ben met een dun laagje hooi richten ze hun hoorns op mij.

Gelukkig is er niet al te veel schade aan mijn achterwerk en ben ik en de baal vrij ongeschonden uit de strijd gekomen, het is nu ongeveer 21:00 uur in de avond en ik ben doodmoe, ik slaap hier sowieso veel beter en langer dan in Nederland. Ik bedank de gastvrouw en gastheer, lever de familie af bij hun woning en ik rij naar mijn hotel 20 minuten verderop, bij aankomst ga ik even op mijn bed zitten en wordt om 03:20 am ineens wakker, misschien is het beter om mijn kleren uit te doen en onder de lakens te gaan liggen? De stro die nu her en der door mijn kamer ligt ruim ik morgen wel op, nu lekker schaapjes tellen en binnen 5 minuten ben ik alweer in droomland, waar de schaapjes wel erge lange horens hebben.

Slaap zacht, lieve mensen

Cheng