Non refundable

Lieve lezers, het is zover, vele dachten dat het onmogelijk zou zijn, maar helaas dat is het niet, IK BEN OPGELICHT !!! wat jij? Ja ik, en niet door zomaar iemand, maar door een nieuwe klant van Booking.com, het ONYX appartement.

Soms moet je een paar dagen op een bepaalde plek in een stad zijn, zoals ik nu in Manilla, ik moet in een zeker gebied een beetje werken, ja, het is niet alleen maar ‘lang leve de lol’, nu is er in dit gebied zeggen en schrijven: 1 hotel, het 89 studio’s Katapunan, hier verbleef ik voor de pandemie geregeld, maar na deze wereldse ellende is alles veranderd zo ook in dit hotel, om te beginnen zijn de prijzen verdrievoudigd, wat!!! ja u leest het goed: verdrievoudigd!! nu was het wel een goed en goedkoop plekje dus, daar is nog een sok aan te breien, of een das in te naaien, of hoe dat spreekwoord ook gaat, maar ze hebben hier ook, net als in Nederland, nieuw personeel moeten aantrekken.

Nou ik weet niet waar het vandaan komt, maar van hotels hebben deze, overigens erge lieve mensen, geen water gedronken, of geen Brinta gekookt of zoiets, het begint al als je binnen komt, in dit gedeelte van Manilla komen erg weinig westerlingen, gok ik, want zodra ik onder de deur door ben gekropen, het is nogal laag hier, vallen 3 monden tegelijk open, als de 1^e mond net dicht gaat komt er geluid uit: you tall man!, ja dank u, dat weet ik, de volgende mond doet een poging: you reserv here? Vraagt ze verbaasd, Nee, ik kom even kijken of ik hier mijn jas heb laten hangen 3 jaar geleden, ze snapt m niet!

Ik doe mijn lollige broek uit en zeg: yes, i reserved, en dan beginnen de formaliteiten, de rekening, de borg voor als je kamer sloopt, en natuurlijk wil ik een factuur, een factuur? Vraagt de derde open mond, ja, een factuur, een papiertje waarop staat wat ik heb betaald en waarom en zo! Kan dat? Zeker meneer is het antwoord, gaat u maar even zitten. Zitten? Echt de verbazingen schieten van de ene naar de andere kant, ja, zitten zegt ze, ik moet hem even schrijven. Kortom, ook in dit hotel staat er wel een computer maar schijnbaar alleen voor de show, 22 minuten later is ze klaar, ik sta op van de stoel waar ik na 11 minuten in was weg gezonken, en dom als ik ben vraag ik een 2^e kamer toegangskaart voor mijn kamer, want je krijgt er maar 1 bij de meeste hotels maar dan werkt de airco niet meer als je weggaat en vervolgens wordt de kamer bloedje heet, dus ik vraag een extra kaartje, weer die verbaasde blik en vervolgens zegt ze: das dan 500 pesos meneer. 500 peso borg, oke das goed, maar de olijke studente zegt: nee, geen borg, u krijgt het geld niet terug en als u weg gaat moet u wel de kaart weer inleveren. Ik geef het op, deze deerne heeft het verstand van een Ramboetan!!! 500 pesos is met de huidige valuta koers bijna 9 euro! Zijn die dingen van goud of zo? Ik laat het maar even gaan tot de volgende dag als de manager weer aanwezig is en krijg gewoon een 2^e kaart zonder betaling what so ever.

Snapt u een beetje waarom ik dus op zoek ging naar een andere optie hier in de buurt. Deze optie vind ik op Booking.com, mijn no1 site voor hotels to go too.

Het Onyx appartement, de foto’s zien er werkelijk bijzonder mooi uit, de prijs is om door een ringetje te halen, klein detail, alle aangeboden prijzen van dit misdadig zooitje zijn non-refundable, voor de niet hotel kenners, dat betekent zoveel als, u krijgt u geld niet terug als u onverhoopt niet kunt komen. Ik kijk normaal ook bij de reviews wat andere gasten ervan vonden maar, dit etablissement is nieuw en heeft dus GEEN reviews. Prima het was maar 20 euro per nacht en aan de foto’s te zien moet dit wel een koninklijk optrekje zijn. (hier hadden alle alarmbellen bij mij al moeten gaan werken maar, helaas waren de batterijen leeg of zo) Dus, ik neem de gok, ik boeken, ik betalen, ik blij, ik uitchecken bij mevr. Ramboetan, ik in de auto naar, in mijn ogen, een 5 sterren verblijf.

‘Over 300 meter moet u linksaf’ de stem van Amelie, mijn lieve Belgische stem die ik heb ingesteld op mijn GPS, klinkt als muziek in mijn oren, ik lees dat ik nog maar 700 meter verwijderd ben van een leven in luxe voor 2 dagen. Oke, ik rij nu nog door een beetje twijfelachtige, lees: favela-achtige buurt, maar Amelie klinkt veel belovend ‘ over 300 meter heeft u uw bestemming bereikt’ mijn blik waart over het stuur in de hoop dat ik alvast 300 meter verder kan kijken om te zien hoe mijn paleis er van buiten uit ziet, helaas wordt mijn blik verstoord door een berg vuilniszakken en een kleine 200 zwervers en bedelaars, die zich allemaal afvragen waarom er hier een Nederlander in een auto rond rijd?

‘Bestemming bereikt’ klinkt op zijn Belgisch door de auto, verbaasd kijk ik om mij heen. Bestemming bereikt? Waar dan? Vraag ik hoopvol aan Amelie, in de hoop dat ze antwoordt geeft. Ze zwijgt, in alle talen, dus ook in het Belgisch. Hmmm, misschien heb ik iets verkeerds ingetypt? Ik pak de reservering erbij en typ opnieuw het adres, Amelie laat weten dat ik 10 meter van mijn einddoel ben verwijderd. Wel alle Roy Donders bij elkaar, ik sta hier midden in de achterbuurten van Manilla!!! gelukkig heeft Booking een telefoonnummer van de eigenaar en die kun je 24/7 bellen, pfff, gelukkig maar…..63546….ik druk zenuwachtig het nummer in, want ik voel de bui al hangen, en ja hoor…...’dit nummer is momenteel niet bereikbaar, probeert u het later nog eens, klinkt het in het Tagalog en in het Engels. Op dit moment raap ik al mijn moed bij elkaar en besluit uit de auto te stappen om aan een ‘local’ dit adres of naam te vragen, op het moment dat ik uitstap valt de hele straat stil en iedereen kijkt naar mij, Tjonge jonge jonge, wat voel ik mij op mijn gemak. Ik zet door en loop naar de eerste de beste winkel en vraag de weg.

Nog nooit van mijn leven heb ik zulke lieve en hartelijke mensen ontmoet als op die plek op aarde, de man is dolblij om te helpen, roept zijn buren erbij, en als die het ook niet blijken te kennen, wordt de straatoudste uit zijn bed gelicht in een rolstoel gezet en naar mij toe gereden, schoolkinderen verzamelen zich om mijn telefoon om de plaatjes te bekijken maar tevergeefs, niemand kent het verblijf of het adres wat erbij staat. Een kindje van amper 6 jaar oud omschrijft het voorbeeldig als zij plots aan mijn broekspijp trekt voor aandacht, die krijgt ze van mij en ze zegt in een onvervalst Amerikaans accent: ooh man, you’ve been duped!

Ik heb het telefoon nummer later nog tientallen keren geprobeerd, nooit kreeg ik iemand aan de lijn en ook Booking kon niets voor mij doen aangezien ik non refundable had geboekt, maar ten tijde van mijn boeking was dat de enige optie op de site, elke kamer was non refundable! Ik moest wel, ik hoop wel dat als u naar Manilla afreist, even denkt aan dit verhaal en het ONYX links laat liggen, precies daar waar het had moeten liggen vanaf de plek waar ik nu beteuterd sta te kijken, links van mij.

Blijf verstandig

Tito Cheng