Edgar Montallana Montana (tatay)

Achter mij ligt Manilla, voor mij ligt Krung Thep, oftewel….? Opletten mensen! Ik ga overhoren. Mijn 5^e vlucht in 3 weken is een feit, ik ben even 2 dagen hier terug om mijn Filipijnse avontuur te laten inzinken. In zeer korte tijd heel veel nieuwe ervaringen opgedaan, en weer vele vrienden kunnen zien, op 1 na, (tatay) Edgar Montallana Montana, het was een eer jou te mogen ontmoeten, helaas was het, dankzij Covid-19, de laatste keer, je laat een fantastische familie achter, je bent nu op een betere plek waar je iedereen ooit weer zal terug zien.

Lieve mensen, ga nooit heen zonder te groeten, het kan de laatste keer zijn dat je iemand ziet, ga nooit uiteen met ruzie, een ongeluk is zo gebeurt en dan heb je je leven lang spijt. Het klinkt zo cliche maar als het je overkomt, begrijp je het pas, Edgar, ik had nog zoveel met je willen doen en bespreken, altijd had je wijze woorden klaar voor iedereen die bij je kwam om raad, het is te laat, vanmiddag kom ik met de familie bij je eten, dat klinkt wat raar voor mijn lezers, maar het is wel waar, op zondag bezoeken de meeste mensen hier hun dierbaren die er niet meer zijn, en eten ze bij het graf met elkaar om toch nog een klein beetje samen te zijn.

Iedereen neemt eten mee, en Edgar had een grote familie, dus er blijft genoeg over voor de rest van de week. Na een uurtje of 2 op een echt heel gezellig kerkhof, mensen spelen muziek, dansen en lachen, is het tijd om weer huiswaarts te gaan, wat ook weer een onderneming is want dit kerkhof is bijna even groot als Zoetermeer, maar na een uurtje vind ik zowaar de uitgang.

Edgar bedankt, je blijft voor altijd in mijn herinnering!!

Maar ook Edgar had gezegd, ‘jongen, kijk vooruit, het heeft geen zin om terug te kijken, het verleden kun je niet veranderen, je toekomst wel. En zo is het maar net.

Die toekomst brengt mij terug in Bangkok, over 2 dagen gaat mijn 6^e vlucht, deze keer richting Laos, maar om alle prikkels die ik elke dag binnen krijg te verwerken, neem ik 2 dagen pauze. Dat betekent zoveel als, lekker lang slapen, lekker beetje slenteren, en als ik trek krijg, lekker hapje eten, op zijn Engels, sleep, eat, repeat. Daar zou ik zomaar aan kunnen wennen.

Helaas zal deze ‘relaxing state of mind’ snel over zijn als ik Laos bereik maar daar heb ik op dit moment nog geen weet van. Maar daarover later meer.

Tito Cheng