Who wants to be a millionaire?

Het bekende lied uit de film ‘high society’ gezongen door Celeste Holm en Frank Sinatra, ik moet er direct aan denken als ik voor een ATM sta hier midden in Vientiane, de hoofdstad van Laos.

Ik heb op mijn reizen niet veel nodig, eigenlijk alleen de 3 p’s Paspoort, pinpas en mijn psychobabbel, de eerste 2 zijn redelijk bekend de laatste is je manier van communiceren, er is zelfs een website over met dezelfde naam, tot zover mijn gesponsorde mededelingen.

De psychobabbel die ik net ten toon stelde aan Beppie van de douane hier werkte niet, mijn paspoort had geen visa en over de derde P, mijn pinpas…..geen idee of die hier werkt, het zou wel moeten als ik de website van de ING mag geloven, gelukkig zie ik voor mij, drie van die geld spuwende machine’s, dus ga ik mijn geluk maar eens op de proef stellen.

De machine heeft in elk geval honger want hij slikt gretig mijn pas in, ik krijg een tekst waar ik de ballen van snap maar, lieve lezers, altijd verder kijken dan je arm breed is, of zoiets, in een heel klein hoekje linksonder staat: press here for English, nou, vooruit dan maar, en zie, alles waar ik op gehoopt had dat de machine zou doen, doet hij ook, ik kan ineens het scherm lezen en daar staat in mooie leesbare letters: cash withdraw press here, en weer gaat alles zoals verwacht, Spannend Cheng, vertel verder, blijft het goed gaan?

Op dit moment, terwijl ik naar het scherm kijk, sta ik aan de grond genageld, ik hap naar adem, ik kijk schichtig in het rond of iemand op mij let, dat is niet het geval, weer dwalen mijn ogen af naar het scherm, OMG!!! De machine stelt mij de vraag hoeveel geld ik wil opnemen en geeft verschillende bedrag keuzes, net als in Europa, alleen, en ik sta nu op mijn wang te bijten, en mezelf te knijpen of ik niet droom, maar nee ik ben klaarwakker en de machine vraagt het toch echt?!

Wil ik 500.000 opnemen, 1.000.000, 1.500.000 of 2.000.000 miljoen !!! Ik speel automatisch mee in de staatsloterij dus wie weet, ik kan dat van hieruit niet controleren, dus ik waag de gok en ga 1,5 miljoen opnemen, en ongelooflijk maar waar 16 seconden later sta ik ergens midden in Vientiane met 1,5 miljoen in mijn handen.

Ik glimlach, wat heet, ik straal van oor tot oor, deze reis kan niet meer stuk, ik ga hem vandaag eens lekker uit mijn broek strijken, dat is het gezegde toch? Wie maakt mij wat? Met anderhalf miljoen op zak stap ik de eerste de beste winkel binnen die voetbalshirts verkoopt en ga helemaal los. Kleine uitleg, mijn vaste volgers weten dat ik voor bepaalde mensen wel eens wat meeneem, Maar Cheng, we lezen jouw verhalen voor het eerst, vertel? Welnu: ik zocht een reden om naar Laos te gaan die vond ik in het feit dat een vriend voetbalshirts verzameld en er nog geen een had uit Laos, voor mij reden genoeg om deze kant uit te gaan

Nou, ik heb gescoord! Tig shirts van tig landen, alleen bij de kassa wordt mijn enthousiasme ietwat gesmoord, ik moet namelijk 205.000 afrekenen, wow, zoveel heb ik nog nooit ergens voor betaalt, maar met miljoenen op de bank, kan mij het schelen, het is voor een vriend dus, gewillig leg ik de bankbiljetten een voor een op de toonbank. En nog gewilliger neemt de kassa medewerker ze aan.

Volgende halte: een ijssalon o.i.d. ik heb wel een milkshake verdient, samen met een Banana Chocolate chip cookie mag ik hiervoor 55.000 afrekenen, duur landje hoor, Laos.

Voor diegene die het nu nog niet door hebben, we praten hier over kippen, nee, niet de dieren die eieren leggen en tokken, maar de nationale valuta van Laos: de kip, ter informatie 100.000 kip is, op dit moment, nog geen 4 euro, en het is hier zo goedkoop dat je zelfs met 1,5 miljoen kip wel een tijdje doet. Het geld is zo gedevalueerd dat ze liever betaald worden in dollars of Thai baht. Even een paar voorbeelden van mijn kosten hier: lekker flesje Coca cola….11.000 kip, diner voor 5…..320.000 kip, hotel met zwembad en ontbijt in de ‘executive suite’ voor 5 nachten... 1,700.000 kip, broodje kip….9000 kip, halve kip…..8500 kip, kip kluifjes….6000 kip. Ik krijg er kippenvel van.

Ik kan geen kip meer zeggen.

Groetjes

Tito Cheng